lie to me if you will

tell me anything you want, any old lie will do

///

jeg te/ænker på dig i høst/efteråret

auf Wiedersehn und denk an mich zurück

///

Hastu was dagegen wenn ich rauch? Varför? Svåra dagar

The slits of your eyes are like wounds filled with glass
they see us fucking until we bleed into each other
I see us too

a pleasure to hear you gargle gå
that tongue play you do with the ah, the oh.
I'll always tell you're a foreigner
yes, you'll always do

the water from your rivers has a heavy sweetness in it
the neighbor sure did hear me moan some incomprehensible name,
was it yours? was it hers? This man is a wreck, a useless expression of something unimportant
I have no use for myself
after all this body is a heartbeat more than a corpse
why, then?

gi meg litt snus, while I think of an answer, takk
but I'll spit on the ground and the answer will still be in another place

so we fuck until we bleed into each other now
leave and leave me laying on the bed. Tomorrow you'll be
in your warm cage, and I'll be where I should
my hands are hooves. I'd never even think to catch you

Mirèio! Voudriéu estrema dins moun sang

toun alen que lou vènt me raubo!

Mistral

Η Φακίστρα έχει μια ασπρίλα που σε καίει να τη βλέπεις

στο δρόμο σταματήσαμε να πλυθούμε κάτω απ'το σωλήνα που είχε σπάσει

φωνάζαμε απ'το κρύο που είχε το νερό κι οι περαστικοί γελούσανε τουρίστες!

απ'τα αυτοκίνητα ενώ παίρναν τη μια ή την άλλη της διχάλας για το Βόλο

κάπνιζα τσιγάρα μονοπωλίου απ'το μαγαζάκι, το σπιρτόκουτο

είχε επάνω κόκκινες τουλίπες και πρασινάδα για ζωγραφιά ξεθωριασμένο

το χέρι που κρεμούσα απ'το παράθυρο είχε γίνει παραταίρι με το σώμα

έπειτα το κορίτσι που έμενε στο 32 μου έδωσε ένα σα μεταξωτό φουλάρι

με ακατανόητα σχέδια να τυλίγω για μανίκι. Το'χω ακόμα τσαλακωμένο

το βράδυ είχε μια ύποπτη ησυχία, τα δέντρα κατηφόριζαν τις πλαγιές

για να τα βρίσκουμε το πρωί φρακαρισμένοι σε κάποια φουρκέτα για

μια από τις ακτές. Επάνω είχε δροσιά κι οι νύχτες ήταν νύχτες

οι αντισκηνίτες χτυπούσαν τύμπανα σαν άρρυθμοι Αφρικανοί, ο χαβάς

ήταν χαβάς του αμφιθεάτρου. Κατάφερναν κάποια επανάσταση κι εκεί

μετρούσαν άλλες καινούριες ελευθερίες, οι πατρίκιοι της ντροπής

δεν είχαμε δίκιο στα δικά τους.

Θυμάμαι που η μπουκαδούρα χάλασε την παρτίδα

κι οι τράπουλες σκορπίστηκαν με μέλια στα πόδια μας και στις πέτρες

σκύψαμε να μαζέψουμε ό,τι ήταν και κάτω απ'το τραπέζι για σκυλί

είδα τις πρώτες κνήμες ανάμεσα στις οποίες είχα σταθεί

δε σήμαιναν τίποτα ποτέ, κι ανάθεμά με αν από τότε και μετά άλλαξε

ίντσα αυτής της ακολουθίας. Όχι

τα τσίπουρα και οι κολοκυθανθοί μας έκαναν αργούς και φωτισμένους

η ασπρίλα της Φακίστρας κατάπινε όλες τις σκιές και όλες τις φιγούρες

έκανα πως δεν ξέρω. Στο δωμάτιο κοιμόμασταν εκ περιτροπής στο

διπλό. Όταν έφτασε η σειρά μου και του Α. οι άλλοι δυο φώναζαν

βρισιές στην τηλεόραση απ'τους χτιστούς πάγκους, στο σκαμνί δίπλα

στην πόρτα στέγνωναν μεθύστρες και σκαφλιάδες

ο Α. μου γύριζε ανάποδα τα δάχτυλα κι εγώ γέμιζα στάχτες το σεντόνι

στα γόνατα είχαμε το χάρτη για κουβέρτα

απ'τα μέρη είχε σβήσει τα πιο πολλά

και έμενε το Τρίκερι, η Αγία Κυριακή κι ο φάρος

MO REPORTING
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΧΤΕΝΙΖΕΤΑΙ
200 ΚΟΡΩΝΕΣ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ

/

/

-Θα πάρω τη σκέψη σου μαζί μου

ντύμα για να σου πω: αν πάω και γυρίσω αδειανός θα σε αναζητήσω πάλι

μισοψέμα, μισοϋπόσχεση, κι ο όρκος που έχω δώσει στο νησί 

ο μόνος που θα με πονέσει ν'αθετήσω.

Η γυναίκα που αναβόσβησε σαν πλάνο πολεμικό ανάσκελη στο δάσος

οι χίλιοι μικροί θάνατοι που πεθαίνει ο φίλος μου ο Μ. απ'τη δουλειά του

το δάσος της ήτανε κοντά του, κι εκείνη μόλις άφηνε πίσω την ακαμψία

-Θα σε σκέφτομαι και θα προσπαθώ να σε βοηθήσω με το δικό μου τρόπο

ντύμα για να μου πει: θα είμαι εδώ για σένα. Πάντα και στα κρυφά

η θλίψη του βραδιού είναι μια αναποδιά και ξέπλυμα του πεδίου. Βλέπω

καθαρά: δεν έχει σημασία. 

-Έχω να προσευχηθώ πολύ για τα δικά μου λάθη κι άλλου κανενός. Αυτή

ήταν η κυρία που είχε βαλθεί να ταξιδεύει από μέλλον σε μέλλον, απ'το

Φλένσμπουργκ στη Σαμοθράκη κι έπειτα στη Σητεία. Μαντεύω πως δε θα'πεφτε

στα γόνατα παρά μόνο για να δώσει αλλιώτικη μαρτυρία, πιο γερή. Μα πάλι

τι εξουσία να είχα πάνω στην προσευχή της; Ήμουν ως το λαιμό στα περασμένα.

Δε με είχε τόσο πολύ θελήσει, όσο θέλησα εγώ να την κυλήσω κάτω απ'τα σωθικά μου.
Όχι από φτώχεια, μα απ'τη συμπάθεια που κρατώ για τη βραχύβια αγωνία. 

-Σ'αγαπώ. Αυτή είσαι εσύ, τα μαργαριτάρια σου στ'αυτιά, μισόγυμνη στο

βραδύ, απόκοσμό σου σπίτι. Σε πιάνω απ'τα λαγόνια φτερά, κι από κάτω ψηλαφώ
πολύχρωμα κοράλλια στα νεφρά σου. Έξω γυρίζει τούμπα η παλίρροια, εδώ κανείς μας δε γερνά.
Αυτή είναι κι η αδικία.

/

das Meer hat Mutter umgebracht
schließlich dien ich's auch gut

eine Frage fragt er nur, beim Gebet
Seh ich die Watten wieder, Gott?

/