© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα fin. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα fin. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Το φτυάρι δε μένει αδέσποτο ποτέ

Όσο υπάρχει κάποιος να δουλεύει το φτυάρι επί γης ειρήνη
ένας μόνιμος θόρυβος στα μάτια, κλειστά ανοιχτά δεν έχει σημασία
βλέπω τον πονοκέφαλό μου από την περασμένη Πέμπτη
πίσω στην πόλη με το σκουπιδομάνι πίσω στο συρφετό

όσο υπάρχει κάποιος να δουλεύει το φτυάρι επί γης ειρήνη
η διευθύντρια και ο τροφαντός της κώλος στο εικονικό παράθυρο
στη μεγάλη οθόνη της πρωινής ενημέρωσης κόμμωση και σκουλαρίκια
όλα θολά πίσω απ'τις μάσκες και μέσα απ'τα γυαλιά

όσο υπάρχει κάποιος να δουλεύει το φτυάρι επί γης ειρήνη
η γκαστρωμένη πασπατεύει την κοιλιά της η λεχώνα τα βυζιά της
ο κόσμος καίγεται και το μουνί ράστα και περμανάν
αλλά εγώ εκεί το φτυάρι και το λάκκο

και κάπου εκεί στο μαύρο χώμα
η πόρτα ανοιχτή

τη βλέπω και τυφλός.

Es gibt keinen Tod. Nur einen Wechsel der kosmischen Adresse.


 

Remembering is the spine of pain.

I will never see you again
death keeps surprising me every time
you were, and now you're not

I'm tired of staying behind
tired of remembering.

/

Remembering is what shows us the door.

I'll be needing new eyes if I'm to ever see you again
death is nothing to fear
you were here, and now you're not

I'm marching to my own end
hang on, a bit more.

Σύγχρονη ιστορία, σύγχρονη εξορία

Τρίτη μικρή ώρα φεγγαράδα και τέτοια ξαστεριά
δειλά δάκρυα στα μάτια λύπη της στιγμής

όση βάρδια πίσω άλλη τόση εμπρός
στη μέση σαν παλούκι σε έρημο η δίψα για σάλτο

φωνή επιβλητική κι όμως φωνή θνητού
λόγια ασήμαντα παρά αυτό:

ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟ

-

άδραγμα μνήμης, να
οι Αλκυονίδες με την ομίχλη για μαλλιά

το χνώτο, το χνώτο εκείνο του Θερμαϊκού
στη γωνία της σιωπής

η μέγγενη, ο λαιμός, η ζάλη, οι εμβοές
είμαι ο νεκρός σου

-

πότε θα με χαϊδέψεις στη στροφή για Γιαννιτσών
πότε θα με χαιρετήσεις απ'το παράθυρο τρυφερό ζωάκι

πότε, ποτέ ξανά

ιδού ο θάνατος
και όλοι του οι πενθούντες

-

Περί ποιητικής

Το basslauf είναι το αποτέλεσμα μιας ανθεκτικής παθολογίας. Δεν είναι ποίηση. Είναι η απορροή ενός νευρασθενικού. Ήταν ένα από τα σκοινιά που με συνέδεαν με τη βάρκα. Έκλεισε 9 χρόνια, όσα και η ψυχασθένειά μου. Μια πρόποση. Εις ίασιν ψυχής και σώματος.

2008 - 2016

Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη
ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες