ΘΑΛΠΩΡΕΣ

Είσαι η λεπτή άμμος του νησιού

ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι

το θρόισμα από τις μικρές πέτρες

που τρίβονται με το ήσυχο κύμα

το κεχριμπάρι μες στο νερό

τα πρωινά δάκρυα, η ερημιά των υφάλμυρων ελών

βήματα στην απέραντη πεδιάδα, βρύα στη δροσιά

είσαι το ζεστό φως στην παγωμένη ομίχλη

όταν σε βλέπω όλα μου τα σπασμένα ανατάσσονται

εκείνη η μοναχική καρδερίνα

λέει: Θυμήσου. Η νύχτα τελειώνει.