Αναρτήσεις
-
Κι η θάλασσα φύτρωσε καλάμια και περπατάει προς τα μέσα ο σύλλογος ερασιτεχνών κι επαγγελματιών ξέγινε παράπηγμα τα κωλόσκυλα γίνανε καπνός
και δυο μέρες σερί στέκομαι κάτω απ'τον ανοιγμένο μάρτη μέσα στην πάχνη των φυκιών
το πτώμα της χελώνας κομματιασμένο στην ακτή, η εικοσαετής μπόχα των νεκρών
ο χοντρός με το παλιό αυτοκίνητο με καφάσια στη σχάρα οροφής στη διπλανή μαρίνα
με βασανίζει η Αθήνα, πώς ποτέ δε θα λυτρώσει την ξερική της τιμωρία
και με κάνει να διψώ
μ'αρρωσταίνει το γκριζωπό μου αίμα ο ανεξέλεγκτος καιρός που αλλαξοπίστησε
μεσημεριάτικη σιωπή απογευματινή αργία, η εικοσαετής μοίρα των αγαλμάτων
απ'τα επιφανειακότερά μου αγγεία, αναδύονται ρυάκια από τσιμέντο τώρα ξέρω
μ'ένα διάλειμμα ωρών προλάβαν να ρουφηχτούνε χρόνια κι όλη η παλαιά δόξα
στη σκιά της πεσιάς με τ'άρωμα των λουλουδιών της ροδιάς στο χέρι
εκατέρωθεν των παπουτσιών μου στάγδην χορηγώ στην άμμο τη σύμπνοια μου
όπως πηγάζει γνήσια και καθαρή από ψηλά στο πρόσωπό μου της ντροπής
κι η άμμος έκανε γούβες και στις δυο μεριές κι είπε ναι, σ'ακούω, πάρε ένα βήμα μπρος
κι εγώ υπάκουσα κι ο σύλλογος ερασιτεχνών κι επαγγελματιών πήγε ένα βήμα πίσω
κι άρχισε να ζωγραφίζεται η διαδρομή μου δίπλα στο κουφάρι
κι η θάλασσα έπνιξε τα καλάμια περπάτησε προς τα έξω κι ενωθήκαμε
-
