Εάν λοιπόν προέχη το άλας εν τω ανθρώπω

Ανεβαίνει κάθεται δίπλα μονολογεί μοτέρ σα μοναχός σε κάθε φανάρι ακούω το τρίξιμο τα έντερα τέρμα τεντωμένα πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
πανέμορφη παγωνιά πανέμορφα λασπόνερα
η μόνη σκόνη που σηκώνεται είναι η αχλή της αναπνοής
οι άπλυτοι το χειμώνα ξεπλένονται ενώ η ζέστα μας μολύνει όλους
κι άλλες λυμφατικές φυσιογνωμίες δίπλα του κι απέναντι
ολισθαίνουν πάνω στον εαυτό τους γλοιώδεις καθώς είναι απ'τη φύση τους
κι εμείς αιματώδεις κατά τα Ιπποκρατικά αναρωτιόμαστε κάθε φορά που ανάγεται η χθεσινή γιορτή πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
κάπου στο βάθος κάπου παλιά το είχα ακούσει
όχι υπό τάση, όχι υπό τάση
τώρα θα ζούμε με το φόβο.