Cómo rápido los dedos felices acaban! Cómo rápido se desvanece esta dicha...

...y cómo hermosamente la pena nos calienta. No creemos en el odio y el agua con sal

pero ambos nos ahogan bien.

-

Και τι ενθουσιασμός αμπωτικός

νύχια κακώς κομμένα

πώς μπήγονται στους ώμους των μετέωρων θαυμάτων

αυτό το κασμιρένιο φούντωμα πάνω στο μαξιλάρι

και τα εν επαφή εν κρούση πλαστική αστραφτερά υγρά!

Δόντια που φαίνονται καλά μέσα στη νύχτα

ξεγυμνωμένα άγρια τουφέκια των νοθρών πολεμιστών

οι σάρκες κρέμονται ανοιγμένες σα πορτάκια

-Δεν είχαμε επισκέπτες σήμερα.

Η ευτυχία πιο πρόσκαιρη απ’όλα εδώ γύρω

χτίζουμε θερμοκήπια και φως για να γλιτώσει

και πάλι σάπια το επόμενο πρωί

τη βρίσκω στο κατώι.

Οι τοίχοι είναι οι ίδιοι οι γνωστοί

της διχρωμίας διάδοχοι Ισκαριώτες

και το πρησμένο κεφάλι είναι κι αυτό

μια φτυσιά στο μάτι της ζωής.

Δόντια που φαίνονται καλά μέσα στη νύχτα

όπως βυθίζονται στο αίμα και στην πίκρα των ματιών

-Πάψε πια να κοιτάς συνέχεια έξω απ’την πόρτα

δε θα’ρθει κανείς σήμερα

ή αύριο ή ποτέ ξανά.

Μα εγώ κρεμιέμαι απ'το πλατύσκαλο

τα πόδια αγκιστρωμένα στο γρανίτη

κοιτάζοντας για σκόνη και γι'αγαπημένους εκβιαστές.

Η συγγενής αυτή μολυσμένη λάσπη είναι το μόνο συστατικό που περιέχει αυτό το σώμα πέρα από τα ιστικά παράγωγα.

Concrete in synovial bursae: newfound permanence
distance may vary time as well though
every question returns
nothing after the first answer.

Dieses Volk der Festigkeit; they put their hands in the resonators and their fingers drown in fecund sedimentary mud. The strings tremble and shake at their own beliefs. Heavy keys, nonchalant to touch, sign of blood in the abdomen. A lake of blood in the abdomen. The skin that maintains the wealth inside is coruscant, distended. It moves massively when pressed, it crawls when examined. Void filled with death and thick black vomit. Double the morphine, let them swing their bones deep in the pillows. If the pain insists, this therapy is cursed in its ways. The pain insists, some dared to give advice about controlling the gaping wounds of congenital defects. Blinded by complex ignorant fecund sedimentary mud. Keep them out of this hospital room. Dieses Volk der Festigkeit

sie gehen mit Beton zu Fuß

kein Wort keine Stimme sie sprechen nicht

dieses Meer aus Blut

zieht Unheil an uns.

This is not business

none of this is business

There is no method

to cure oneself

years might run I remain the same

the same treated customer.

Texts turn to monotone, yells turn their heads away. So stand up to greet another new hormonal salvation. Reflects, rambling, senseless movements senseless movements are the walks you took and they took you back to singularity from the alike states; and they've got their borders open and we cross the customs with our presents and pay a drop of blood without sugar starved to coma stares and twinkles make apathetic diseases responsive to whatever comes second there is no answer to what comes first every time definitive fact is not me, not you but the suffering self. Years might run and I'm past the parental beating, rude is under my tongue.