Ανεβαίνει κάθεται δίπλα μονολογεί μοτέρ σα μοναχός σε κάθε φανάρι ακούω το τρίξιμο τα έντερα τέρμα τεντωμένα πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
πανέμορφη παγωνιά πανέμορφα λασπόνερα
η μόνη σκόνη που σηκώνεται είναι η αχλή της αναπνοής
οι άπλυτοι το χειμώνα ξεπλένονται ενώ η ζέστα μας μολύνει όλους
κι άλλες λυμφατικές φυσιογνωμίες δίπλα του κι απέναντι
ολισθαίνουν πάνω στον εαυτό τους γλοιώδεις καθώς είναι απ'τη φύση τους
κι εμείς αιματώδεις κατά τα Ιπποκρατικά αναρωτιόμαστε κάθε φορά που ανάγεται η χθεσινή γιορτή πότε θα σπάσουνε τα ράμματα και θα μας μπουν στο μάτι
κάπου στο βάθος κάπου παλιά το είχα ακούσει
όχι υπό τάση, όχι υπό τάση
τώρα θα ζούμε με το φόβο.

that so be black behind the page

especially leading the horde, chasing the prey

a belly full of life, no more than sticky mud

they stand on dirt, consume, inhale the same

and this and only this they contain, too

yes -when they bleed, it's black like that.

PBTT

shut your yap; observe

not like them reflecting themselves

instead of hearing the waves reflecting.

Πάντα μιλούνε ο ένας ενάντια στον άλλο

ο πρώτος αναφέρει το δεύτερο, μετά ταλαντώνεται

ατελεκτατούν. Η Βιεννέζικη μάσκα του πνιγμού

γύρω απ'τα μάτια και οι διάτρητες κηλίδες

τα κυανωτικά τους χείλια βρέχονται από λάδι

στο φως του πρωινού

είναι ξεκάθαρο πόσο πολύ γλιστράνε μικρές μεγάλες στάλες αντανάκλασης.

Βάζω το φακό κόντρα. Οι σκοτωμένοι τώρα το ξέρουνε κι αυτοί

χέλια ξεριζωμένα απ'τις πλημμυρισμένες τους στοές

σταγόνα σταγόνα η μέρα τους χαρίζεται

ως το γόνα φτάνουν τα χέρια του ελέους

οι πατούσες ξεκολλάνε μουσκεμένες

δεν τους λυπάμαι, δε θα'ξερα και πώς

τους βλέπω να κοροϊδεύουν τον υπόλοιπό τους χρόνο

σε κλειδωμένες τρώγλες.

Αυτούς και μερικούς ακόμα

τους ξεκλήρισε ο νάρκισσος

η δυσωδία είναι κι αυτή αξέπλυντη

μπροστά απ'τους θαλάμους

μέσα σώνονται τετράδες άρρωστοι που όλοι μας θα θέλαμε νεκρούς, ΧΩΜΑ

το καθήκον τα χέρια στα σκατά και το βλέμμα κάπου αλλού.

Πάντα μιλούνε ο ένας ενάντια στον άλλον

και όταν κοιμούνται συζητούμε

μην τύχει και μάθουνε κι αυτοί και κλέψουνε τα χνώτα μας.

The pancreas cannot forgive.