Έσβησα τη μηχανή επειδή ήταν να περιμένω για πολύ. Κάποιος εμφανίστηκε στον καθρέφτη βιαστικός, κι έπειτα έχωσε τη μούρη του που μύριζε βούτυρο και μέλι και προβατόλαδο απ'το παράθυρο για να πει Κάνε το γύρο. Δεν είμαι βιαστικός σήμερα. Τότε είσαι κι εσύ σαν το νεκρό, και γέλασε κι έδειξε δόντια βρετανικά.

Μα πήγαινα δυο σπίτια ανατολικά. Δε με περίμενε κανείς.

There has fallen a splendid tear

from the passion-flower at the gate.

She is coming, my dove, my dear;

she is coming, my life, my fate.

Tennyson

στους πίνακες αποσυμπίεσης κρύβεται ένας πεθαμένος στο πεντάλεπτο

-

ο κάθε παραθάνατος δίνει εκατό ζωές

να γιατί κάποιος να παρακαλάει για τη θολούρα

-

περνώ τις μέρες μου μετρώντας τις σταγόνες

επάνω στην πλάτη σου ξαπλώνουν όλοι οι ωκεανοί με όλο τους το βάρος

κι έτσι δε σε ξεχνώ, κι έτσι δε με ξεχνάς. Άλλο το δέσιμο που κάνουνε τα λόγια, κι άλλο το αληθινό, εκείνο με το αίμα.

-

there's sin on every corner

pray when the time is right

-

το σημείο που ο βαλές τσακίζει είναι εκεί που τελειώνει η υπομονή

θέλω και γυρίζω στη σκατένια πόλη, κι ας μένει η αλήθεια κάποιου άλλου στο νησί.

Όταν σε δω, θα σε χτυπήσω.

-

immer dein- 

SEUFZ

schöne Lieder laufen schnell

Zungen schmecken sauer

was hast du mal getan, warum senkst du den Blick

was hast du falsch getan, was hast du mal getan

meine Ruhe und meine holde Dame, du

das Nordseewellenrauschen,

c'est pas mal, mal de debarquement

.

The evil it spread like a fever ahead
It was night when you died, my firefly
What could I have said to raise you from the dead?
Oh could I be the sky on the fourth of July?
“Well you do enough talk
My little hawk, why do you cry?
Tell me what did you learn from the Tillamook burn?
Or the Fourth of July?
We’re all gonna die.”
Sitting at the bed with the halo at your head
Was it all a disguise, like Junior High
Where everything was fiction, future, and prediction
Now where am I? My fading supply
“Did you get enough love, my little dove
Why do you cry?
And I’m sorry I left, but it was for the best
Though it never felt right
My little Versailles.”
The hospital asked should the body be cast
Before I say goodbye, my star in the sky
Such a funny thought to wrap you up in cloth
Do you find it all right, my dragonfly?
“Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light
Well you do enough talk
My little hawk, why do you cry?
Tell me what did you learn from the Tillamook burn?
Or the Fourth of July?
We’re all gonna die.”

Willst du Honig zum Milch heute, Okraschötchen

warum isst du den Stuten nicht

trivialities. I forget the date each year. I forgot it this year too. A day like the rest.

-You look like your father.

-You haven't seen the other half, have you now.

Yeah, a good album.

Στο θάλαμο απέναντι απ'τη στάση κάποιοι που τσουλήσαν απ'τη ΜΕΘ κοιμούνται προς το τέλος
έχω βγαλμένα τα σαμπώ με τον ξυλόπατο κι οι κάλτσες πατάνε πάνω στο πετσί
στα δεξιά μου η λίμα ακούγεται σα να πριονίζει κι οι τρίχες στέκουν κάγκελο
-Δε θα μείνει νύχι στην κλινική να βρίσκει την αρχή
-Είναι μανικιούρ γιατρέ

ένας αδέσποτος καφές πήζει πάνω στα παραπεμπτικά
έχω ισορροπήσει ακριβώς ανάμεσα στο να μπρουμυτίσω και να πέσω ανάσκελος
δίπλα στο τηλέφωνο είναι τα χαρτιά για κείνους που δε θα χωρέσουν στο πρωί
κι οι δικοί μου οι παλμοί λιγοστεύουν
και της νοσοκόμας δίπλα

μέσα σ'αυτό το ξόδεμα
θα μπορούσανε οι κάλτσες να πατάνε πάνω στα χαρτιά
κι ο καφές να πήζει κάτω απ'τη μπλούζα κι η λίμα να πριονίζει δόντια
και να πεθαίνουμε εμείς κι οι άλλοι να φυλλομετράνε
δεν έχει διαφορά

/

θα θυμηθώ ξανά τα λόγια των δεκαεφτά χρονών και θα ευχαριστηθώ πού ήτανε λεπτά
ειπωμένα με φωνή χλωμή ατέλειωτου χειμώνα
θα δω το ξυρισμένο κεφάλι του αδερφού μου κρεμασμένο ανάποδα εμπρός απ'το δικό μου
δεν είχα πιάσει τόσο νεογέννητα μαλλιά ξανά για χάδι κι αν ήξερα πόσο θα θύμωνε ο Θεός
α να μην τα'βλεπα ποτέ

μένουμε ζωντανοί για να σκεφτώ και να σκεφτεί τις Πολυνήσιες γυναίκες
να χώσουμε τα βρωμόχερα στα ολοκάθαρα κορμιά τους
δεν είναι παραστράτημα και δε θα σβηστεί ποτέ είναι επιβολή
δεν υπάρχει πιο λερή χαρά