One can die by drowning beyond the sight of a sea.

Joy Williams (Dimmer)

Πρέπει να βρέχει στον Ωρίωνα

το σήμα που φτάνει στους φασματογράφους

είναι οι από ετών φωτός σταγόνες που διαλύονται

στ'ανοιχτά του κόλπου της Βεγγάλης

λουσμένοι στο υπεριώδες φως

κάτω από αμέτρητη, αμέτρητη σκόνη

ο κόσμος μας δεν τελειώνει

ο κόσμος μας δεν τελειώνει στις ακτές

---

12.12 / Β' Παν. Καρδιολογική, ΓΝΘ Ιπποκράτειο

Your mother will leave her gloves to dry over the washing machine

the giant grasshopper will overwinter over the sink

this, this mumbling of the house is something else it is

something else we find our ways in. I forget what hangs over my head and you

fall asleep well-fed and educated noon finds me beyond the demanding body

transforming into an echo a

saturated sound escaped an oscillation. You radiate your velvet love the blurry lights from the living people on the other side the chess they use to play in the frost holding their spirits in wide glasses the voices the creaks of their own blessed beds they're gathering on myopic retinas and we can't, we can't make them out

only a sequence of twin blood drops from their dry tuberculous lips will do

this, this mumbling of the house is something else it is

something else the thin texture of our skins that fuse separated by their blood

like a rattling mechanical valve like the rusty mechanical failure

I open my mouth to say you

you hold a pair of thin shoulders, a stained face

and you forgive what hangs over my head

these hands tremble always apart from/and 

when they break that's how they stay quiet.

.

σε βλέπω καλοκαιρινή λευκή μες στο σκοτάδι και χορταίνει η όρασή μου

κάτω απ'το στέρνο μου οι ανάσες περισσεύουν

το αίμα μου αλλόμενο στ'αγγεία

όπως αλλάζεις κίνηση συστρέφεσαι σαν πλαστικό που λιώνει

τα σάλια σου στην παλάμη μου

παίρνεις μαζί και τα μαλλιά μου κι όλες τις δόξες του Σαμσών απ'το Σεφέρ Σοφετίμ

τα χέρια μου δε χάνουνε ποτέ τη δύναμή τους όταν σου σφίγγουν το λαιμό

το πρόσωπό σου ζωντανεύει απ'τον πόνο

τα δόντια φανερωμένα και σφιχτά η άκρη του στόματος γελάει

η μόνη μνήμη σου οι πρωινές γουλιές του κόκκινου τσαγιού και τ'όνομά σου

.

κάθομαι στην άκρη του σκαμνιού

απ'το παράθυρο μπαίνει η υγρασία και το κρύο που κάνει τέτοιο καιρό τους τελευταίους χειμώνες στο νησί

σβήνει μόνο το μάγουλο, τις παγωμένες μου παλάμες

η λύσσα είναι ρευστή σα να τη φέρνει η αύρα της θαλάσσης

τα μάτια γλαυκά τα ξύλα θολωμένα

μι'αρρωστημένη κυρία 

καθρεφτίζει τα γόνατα της στο τζάμι του φούρνου κι οι 

σκύλοι που δε φαίνονται

γαυγίζουν πειναλέοι

.

Wie kann ich eigentlich die Haare Samsons begreifen

ihre unermessliche Geheimhaltung, ihr asketisches Geheimnis

den Entzug (ganz verständlich) jeder Bemerkung dazu

die ständingere Angst um diese Locke dank der leichten Berührung der Dalila zu verlieren, 

den endlosen Terror

aber ich mache mir um die Haare Absaloms keine Sorgen

sie sehen fein aus, wie die Mittagssonne

wie ein roter Mond der Rache

ihr Wohlgeruch ist süßer als jeder Frauenduft.

Der Mitschuld, der kalte Achitovel, kann es nicht leiden, sie anzukieken

wenn er sich den Grund für dem Davids seine Liebe vergegenwärtigt

diese sind die feinsten Haare des Königreichs, das perfekte Umsturtzmotiv

und dann: das Zweigwerk der Kiefer Armands...

-בתיה גור

.

bald kenne ich dich besser als jeder andere

und auch gar nicht


meine eigenen Fingerabdrücke werden sich ergeben gleich nachdem
deine Blutflecken an der Wand trocken werden


.

soon I'll know you better than anyone
and not at all

my fingerprints will appear as the stains of your blood
dry out on the wall

yes they did
yes they did

.

Sous les rosiers qui t'émerveillent

j'ai planté le goena-goena

mon herbe maléfique

bientôt dans le thé d'or

tu boiras une goutte rouge

une goutte du sang lunaire

ta lèvre oubliera tous les autres noms

tes pieds ne pourront plus courir

ta tête croulera sur mon épaule

tu m'aimeras

malgré toi

---

Υvan Goll - 26

Bow at your high motives pay your respects

your dirty clammy skin under the flat-ironed suit

the tender touch, the compassionate glimpse

camouflaged in their suffering they riddle your weaknesses

for each under your thumb, I get

your head under mine and crushed

I take pleasure in your deft moves

a taste for the able, a taste for the best

but at the end of the corridor

you melt at my feet, drip and trickle

beg to touch me, marble blood

ah our arteries refract as they leave me and enter you and vice versa and we become, we become, we become

---

Οι σκάλες μου κόβουν την ανάσα

απ'τη στάση του πρώτου ορόφου αλλάζω μια ματιά με την αναμονή του ακτινολογικού

επάνω ο αέρας είναι μήνες στατικός

τα περιστατικά σαν ηλεκτρόνια απ'την καρδιολογική απέναντι

στην κλινική οι διάδρομοι δεν έχουνε σκοπό

τα κρεβάτια στη μονάδα είναι στις τρεις τυφλές γωνίες

κι όλοι τους καρφώνουνε το βλέμμα στις οθόνες

η κυρία της καθαριότητας στραγγίζει το πανί

-Άνοιξε το παράθυρο.

Ο καρδιολόγος σκύβει δίπλα στις απαγωγές

ελαφρά κυφωτικός μα τόσο νέος, κόντρα ξυρισμένος

μέσα στη ζέστη τα λόγια του τ'ακούω θολωμένα

τα χείλη του αγγίζουν τον κρόταφό μου

πλημμυρίζω στον ιδρώτα

κι όπως ξεκολλάει το κόκκινο μετάξι του από μένα

βγάζει ένα χνώτο καυτό που τρέμει ψιθυρίζοντας για

το χορό των σπαθιών

Η προϊσταμένη κρύβεται απ'το διαχωριστικό

κάποια άλλη στιγμή θα ντραπώ τη συνωμοτική της σιωπή

τώρα έχω τυφλωθεί, πνίγομαι λίγο πιο πάνω απ'το λαιμό

μια θάλασσα από μέλι.

Βούτηξα το κεφάλι στο στρώμα τα φώτα απ'το δρόμο σκέτη φασαρία το λειψό χιόνι κι η πάχνη κύλησα κάτω τρεις ορόφους πήρα να τρέχω στα πλακόστρωτα από Κυριακή σε Κυριακή οι βδομάδες να γεμίζουν το κρεβάτι το πρόσωπό σου του ρουφιάνου δεν κράτησε πολύ πάνω στην αλλαγή της ηγεσίας σ'αλλάξαν πόστο κι οι επόμενοι έπαιζαν σα να μην είχες συμβεί ποτέ μα όταν τους κοίταζα στα μάτια στους γυαλιστερούς τους κερατοειδείς έβλεπα την αντανάκλασή σου.

.

I am

someone else. Soft hair,

cold hands.

An empty chest

since

I saw you, maybe not the

best of charm for them but-

Bringing a smile

upon our dull, dull,

dull lives

big clumsy porcelain lady

you and your

uniform man.

How you deserve

your joy. I cried

my face burned.

God, I wish you well.

God, I wish you well!

Το πρώτο μου όραμα της γης σκιαζόταν από πέπλα νερού. Ανήκω στη ράτσα των ανδρών και των γυναικών που βλέπουν όλα τα πράγματα μέσα από αυτό το παραπέτασμα θάλασσας, και τα μάτια μου έχουν το χρώμα του νερού.

Anaϊs Nin

"
Ich höre das Geräusch, das der Körper hervorbringt, wenn er unterfällt
den Regen, der das Blut aus die Straße abschwemmt




Ακούω τον ήχο που κάνει το σώμα όταν σωριάζεται στη γη
τη βροχή που ξεπλένει το αίμα στο δρόμο
"

(Sep 2001, aus meinem Schulheft / Σεπ 2001, από το μαθητικό μου τετράδιο)

---

PAST IS PAST. PAST IS PAST
NOW IS NOW. NOW IS PAST

-how we disallow ourselves

touching is how our

health improves

our health

shines

his small fingers are clean

fresh cut nails, fleshy tips

but

he'd be threatened by this

I'll keep my voice down

muffle your shiver it's

creaking against the bed now

shave him from head to toe, wash him in the tiled hall

then we'll walk him bare

or carry him, if he can't-

A nurse will roll the film. The actors step in.

Στα διπλανά δωμάτια άλλοι ιδρώνουνε αλλιώς και έτσι σπέρνεται ο επταετής κνησμός από βουβώνα σε βουβώνα τα σεντόνια το επόμενο πρωί κοροϊδεύουν καθαρά κι όλοι αυτοί που στις 1100 στο φουαγιέ προσπερνιούνται βιαστικοί ήταν αγκαλιασμένοι και μιεροί στο δρόμο για το σπίτι η άσφαλτος στρέφει τούμπα μια σκηνή σουρρεαλιστική μια ταινία του Möbius

μην κάνετε πολιτική κύριε καθηγητά,

μόνο μάθημα.

Τα περιστέρια γουργουρίζουν σ'όλα τα περβάζια την ίδια γλώσσα

τα εμπορικά περιστρέφονται γύρω απ'τον εαυτό τους

ο κούτσαυλος κύριος που γνώρισε η συμπαθέστατη δεσποινίδα

τρέφει γι'αυτήν ό,τι κι αυτή γι'αυτόν

ένα κοπάδι πέστροφες

το χτένι της μαγδαληνής δεν άφησε καρπό για καρπό αχάραχτο

ακόμα και τώρα, μέρες που δεν έχει πια καμιά σημασία, καμία

τα πλοιάρια του λιμενικού, το φέρρυ
η αδειανή προβλήτα απέναντι που κρύβεται απ'την ομίχλη

τα ψάρια του γλυκού νερού είναι παχειά στο δηλητήριο

---

κι εκείνη η μάνα τα μαγείρευε παρολαυτά
κι εκείνα τα παιδιά τα τρώγανε και ζούσαν

warum um Gottes Willen,
warum bin ich davongezogen?