Ich sitze hier bei meinem Feuer

der neue Tag ist noch so weit.

Die Stunden meiner Lust sind teuer

sie sind aus einer anderen Zeit.

(cough, cough)

Τα βελανίδια θρυψαλιάζονταν στην αυλή. Πατούσαμε επίτηδες με δύναμη χαιρόμασταν τον ήχο, αυτή έτρεξε ανάμεσα στα δέντρα. Μείναμε πίσω και τη βλέπαμε που χόρευε αβαρής που κυνηγούσε καρδερίνες που σκιαζε τα έντομα

από δίπλα μου ο άλλος αναστέναξε απαλά ίσα να βγει λίγη φωνή μαζί

όταν τον κοίταξα μου είπε ότι πονούσε. Χάιδεψα το λαιμό του, κάθυγρος από λεπτό ζουμί χωρίς σπαργή

η λάσπη παχειά παγωμένη και πάνω αφράτοι σωροί τα φύλλα απ'τα πλατάνια τον τράβηξαν κάτω και γονάτισε

κι αυτή εκεί στην άκρη του πεδίου ξαπλώθηκε στη γη

η χλωμάδα και τα τεράστια μάτια και τα δάχτυλά της που τελειώνανε σε στρογγυλά ρηχά νύχια και η κάπα της μάλλινη που άρπαξε ξεφτίδια τι ευτυχία που της ήταν, ένα γλυκό παιδί

πετσοκομμένος απ'το ξύρισμα το αμφημερινό θαμπός μέσα στο κρύο δεν τον λυπήθηκα άλλο

στάθηκα πιο πέρα

κράτησα τον καπνό στο στόμα εκατομμύρια σημειακές γεύσεις

η πάχνη που αιωρούνταν διαθλούσε το φως σε χοντρές δέσμες, το δασικό τρεμούλιασμα έκανε τις εικόνες ασταθείς τα μόρια της δροσιάς και του αέρα μεγάλα σα νιφάδες

η ησυχία, η ησυχία

...

το βράδυ το βουβοθάλασσο ήταν πάστα από κάρβουνα

ξεκολλούσε απ'τις ξύλινες παρυφές της προβλήτας σα να'ταν λαδωμένες

τα παπούτσια μου βγάζαν το βήμα του φασίστα

ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ

ταπ

Τα σεντόνια είχανε διπλώσει στο κέντρο του κρεβατιού, η ραχοκοκκαλιά μου έπεφτε μες στην τρύπα και πονούσε είχε πιάσει παγετός κι είχαν κολλήσει τα παράθυρα το διαμέρισμα έβλεπε βοριοανατολικά λευκό φως γυάλινες ίνες στις γωνίες των τζαμιών το βλέμμα μου γλιστρούσε απ'τα σημαντικά στα χέρια της ήταν μες στην ένταση οι κερκιδικές αύλακες ζεστές λαβές έδιναν μια βαθιά ανησυχία μια προσμονή διαφορετική απ'την ευτελή συγκινημένος σαν ζώο δεν εμπιστευόμουν και την κρίση μου ακίνητος τα νερά της διάθλασης απ'το χειμώνα στο δωμάτιο έπαιξε λίγο το στόμα της σαν σε χαμόγελο άρπαξε το λαιμό μου όπως

τα σεντόνια είχανε διπλώσει στο κέντρο του κρεβατιού τη ρούφαγε η τρύπα ιδρώτας λέρωνε τον τοίχο είχε διασταλεί είχε καταπιεί τα όριά της σχεδόν κοιμόταν αθόρυβη κι απαξιωτική αλλά δεν έκρυβε που παλλόταν ολόσωμη καρδιά πήρα φόρα απ'το στέρνο και τη χτύπησα, ξύπνησε πριν προλάβει- -άρπαξα το λαιμό της άνοιξε τα μάτια ν'αναπνεύσει απ'τους βολβούς άνοιξε το στόμα κατάπιε βουβά τα χέρια της ήταν μες στην ένταση αιωρούνταν εκατέρωθεν ετοιμάστηκε να κλάψει τη χαραμισμένη της ζωή την άφησα κι η νέα τριβή απ'το ξέπλυμα του αίματος συσπάστηκε μισή από ενθουσιασμό μισή από θυμό μισή από 'μένα δε μ'άφησε να φύγω

ακριβώς εκείνη τη φορά τα φροντισμένα νύχια της έσπασαν πάνω στη βιάση ο πανικός μου της πρόσφερε καλύτερη θηλιά σφίχτηκε γερά τεντώθηκα, βόγγηξε, ρέγχασα κρατήθηκα απ'τη μέση της την έσπρωξα δεν έκανε διαφορά νύχτωσε μεμιάς ιριδισμός του πετρελαίου στο ταβάνι στα σεντόνια αυτή υπηρεσιακή διακριτικά ικανοποιημένη τι θλίψη η τραχεία, και δόξα ο υπόλοιπος

θα μείνουν μελανιασμένες δαχτυλιές δεν έχω να εξηγήσω θα δει ο πρώτος που θα'ρθει για το κουφάρι.

-

στο σπίτι του ελαφιού
οι τοίχοι είναι φως

-

κι εκτός 

οι σκιές των ποντικών γλιστράνε στα κράσπεδα / ο βόμβος του ρεύματος στα χάλκινα καλώδια ένας ψιλός τρόμος και λίγα απροσδιόριστα φωνήεντα χωμένα σε μια καθορισμένη γλώσσα τα χαλίκια που εκτοπίζονται πηχτή υγρασία ίκτερος του δαγγείου η αφθονία δίκτυο στους σκληρούς το φανάρι αναβοσβήνει πετάω τη ζωή μου στα τυφλά απέναντι / κομπολόι τα κλειδιά χέρια στις τσέπες δακρύζει ο καιρός κι οι σταγόνες δίσκοι στις πλάκες πάνω στη λάμπα του γραφείου των ειδικών / στο εφημερείο κάποιος στέκεται εμπρός της τηλεόρασης και σιγοτραγουδάει την ενοχή του καθαρός και τυπικός, σ'έχω ξανασυναντήσει / δυο λεφτά στο διπλανό κρεβάτι να χάνεις δυο βάρδιες, κι η νέα άρρωστη σκιρτούσε δίπλα σου / τα κουνούπια σκαλωμένα στις σίτες ο άκαφτος καπνός που όλα τα ψαχνά μυρίζαν έτσι έντεκα στον ενδιάμεσο σταθμό ο κύκλος του 19 οι θέσεις της παρηγοριάς το απόβραδο έκλαιγε σιωπηλά στην πλατειούλα / δε θα, και θα...

-

ο μόνος ένοικος έχει σπασμένα πόδια
περιμένει το γιατρό του κάβουρα

-

One day, walking by the sea,
I heard a sweet voice calling me
I looked -but nothing could I see;
I listened -but no more I heard;
only the sea and the sea-bird
and the blue sky were there with me.

S. Stilwell

come in the gaping mouth

don't hit and run

don't hit and run

make yourself at me

tear your eyelids apart. Examine

carefully / bruised

slightly icteric, under the cloth

the nervure shines tense

well-deserved. Well-deserved

the last kiss on your forehead tastes of

disease, my fingers dipped in you

let me stay and

share some love

make a good sentence

let me stay and

watch me

feel the void

---

invent a new torment

throw me the guilt

no, no

you never

hit and run

hit and run

delicate as medieval silk

dissolving in my hands

---

Wie augenblicklich stellt das Herzjagen sich ein und

sitzt fest

der Tag ist sonnenreich wie alle draußen

aber im Raum meist bewölkt. Ich versuche das Leiden

mit einer Brotschnitte und Glass Milch zu heilen

es geht

zitternde Gefäße / ruhige Hand. Immer wenn du vor Angst wie gelähmt bist, schau

ich bin auch

egal

trotzdem halte ich meinen Griff konstant

wie lauernd macht langsamer, der Schlag

kurz danach kommt der Schlaf 

an.

Mit Seiferesten kann man seine Sünde nicht wegspülen.

Σουρουπώνει / σε κάθε φανάρι μια καινούρια δύση

πέφτουν οι στροφές και συντονίζεται ο σκελετός / πατάω λίγο γκάζι για να στρώσει

η όπερα του Γκλίνκα απ'το γραμμόφωνο στο ράδιο / η κάπνα μελωμένη

το φεύγα, το φεύγα είναι χάδι / το φεύγα, το φεύγα είναι χάδι

τα μαλλιά μου πιάνονται στη ζώνη / τα μαλλιά μου πλημμυρίζουνε τ'αμάξι

ευγενικό άγαλμα δίχως στόμα / φωνή βραχνή

σε βλέπω στον καθρέφτη / δεν κοιτάς

ένας από πόσους επιβάτες; / είκοσι χρόνια, δυο οδηγοί

τα κέρματα του ξενυχτισμένου συρφετού. Σε σκέφτομαι

συχνά / θα σου πω πώς θα

βγάζω το χέρι απ'το παράθυρο / χαϊδεύω το σαγρέ της σκόνης

τα μαλλιά ξεχειλίζουν ολόγυρα / χώνονται στους αεραγωγούς

τυλίγουν το λαιμό, τι ζέστη! / τα φώτα φαίνονται κι αυτά

φιλτραρισμένα ξανθωπά / τα μαλλιά είναι τα ίδια με τα νύχια

μες στις κυψελίδες σκουριάζουν οι βελόνες / απ'τη μια ο αέρας
απ'την άλλη / κάναμε ό,τι μπορούσαμε

---

(Wir atmen Eigenblut ein / von unseren Pflichten befreit 

die Schönheit der Form / lass davon 

kein Wort / verlauten)

---

das hätte, das hätte besser sein können

das hätte, das hätte besser sein können

bloß rein

---

doch-

mein Blut, mein Blut ist überall geronnen

mein Blut, mein Blut ist überall geronnen

---

Η ταινία περιστρέφεται, οι τροχαλίες γυρνάνε

βουλιάζω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι ή ό,τι έχει απομείνει

τα χέρια και τα πόδια μου προσαρτημένα και κάτι που δε βλέπω

διάσπαρτο γύρω και πάνω στο στρώμα

στρογγυλές κηλίδες διαστέλλονται, σβήνουν

γύρω από κάθε νύχι έχω σκάψει ενδελεχώς τον εαυτό μου

στο μεταμεσονύκτιο δωμάτιο φεγγίζουνε γλυκά

τα ντοκουμέντα

κι όταν πέφτει το δέρμα σου στους μαγνήτες, ξημερώνει

αρμύρα στις παρυφές των χειλέων

δεν υπάρχει παρά το κατακάθι της μανίας

η αγρύπνια της τέταρτης νύχτας και μέρας

τα λαμπιόνια που'ναι σβηστά απ'το Δεκέμβρη

τα κίτρινα άνθη που ξεραίνονται κρεμασμένα ανάποδα στο ντουλάπι

τα επιθήλια γίνονται γαλαξίες στο μεσοκυττάριο σκοτάδι

η πύελος ξεχωρίζει άχρηστος οστέινος κλωβός

γυαλίζω βερνικωμένος με το λεπτό ιδρώτα της νέας γης

μου είσαι μακρυά και τίποτα και το νέο στοίχημα

καθώς πέφτουν τα χαρτιά, εστιάζω αργά, εκλιπαρώ κι αποκαλύπτεται η τύχη

..........;;

.

balde fahren wir nach-

aber wer weiß? vielleicht ist dieses Mal das erste und letzte

schenk mir deine Augen und deine Hände bitte

lass mich wieder und wieder, je und je an deine Haut riechen

bei günstiger Witterung

balde fahren wir nach-

ach, alles scheitert

.

Η αναζήτηση του ενός θεού

τα φωτόνια που ανακλώνται

κομψά στα σώματα και στα πράσινα

τα καταπίνει απευθείας ο ινιακός λοβός

χωρίς περιστροφές, η νωπή δροσιά του

κλιματισμένου χώρου χαϊδολογάει τη

ληστεμένη προσοχή τους προσευχή

το δέρμα της παλάμης ίπταται ως

φωσφολιπιδικό αιολικό με τέχνη υφασμένο

γεύση κι οσμή στο ρινοφάρυγγα

δακρύζω απ'τις τρεις πλευρές πνιχτά απ'την ευγένεια;

Οι λεπτές χορδές ακούγονται σα στάλες
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ



περιμένω διακριτικά στη χαρούμενη γωνία
κάτι άλλο, κάτι άλλο (που δεν έρχεται ποτέ)

πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ




ο εκφωνητής στο ραδιόφωνο περιμένει να παίξουν οι ειδήσεις
Berlin: Stuttgart: Damaskus: Madrid: Athen:

πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
όσες στάλες και να πέσουν το μέρος δε νωτίζει...

καθισμένοι στο πεζούλι απέναντι απ'το αναγνωστήριο
καταιγιστικοί, θερμοί σαν Αύγουστοι

ο σκάρτος ηλεκτρισμός, η ήπια αγχόλυση
μ'έχουν ακίνητο πλημμυρισμένο από φόβο

ημιξαπλωτό στο κρεβάτι με το κεφάλι ακουμπισμένο στον πράσινο τοίχο
οι βολβοί γυρνάνε ράθυμα, η αναπνοή είναι ρηχή

ληθαργικό, χωρίς να νιώθω τα μέλη μου
και δεν είναι μόνο αυτά το σημαντικότερο είναι

πως μ'ενοχλεί ο χρόνος που φεύγει για όλους
και που για μένα φεύγει λευκός.