Speaking of travels,

there is a specific warmth I recall oozing from yourself all the times I bleared against you. A resolute transfer of defeat: to get back to the point of loss, to accept whilst they talk about maturity coming along when it is only the most primitive impulse, to have my skin fuse with your nails, to devote and offer my ulcers not to my very own fingers, to devote and offer and the remorse, to get back and get back and get back and get back to the point when the void flashes
to ask you pain
and the eyes to water
like a mouth by a mouthful
like a cunt
beneath you.

Do I contradict myself?
Very well then, I contradict myself.
I am large, I contain multitudes.

W. W.

Μου έγλειψε τα χείλια, χασκογέλασε και παραπάτησε.
"Θα χορέψουμε;" με ρώτησε.
"Δε μπορείς να σταθείς." της είπα.
Ξεφώνισε βρισιές και βάρεσε το χέρι της στον τοίχο.
Πήγε πίσω δυο - τρία βήματα, μόρφασε.
"Πονάει;"
"Δεν πονάει. Όχι. Είναι ευφραντικό.
Τώρα ένας κόσμος αίμα κάτω απ'το δέρμα

γιορτάζει.
Μια γαμημένη ευτυχία!"

And let me ask you another question
is the theory of uniformitarianism
which means that nothing in what happens but
happened in the past
could have happened if it doesn't happen today
on this is built the modern geology
on this is built the modern astronomy
on this is built
the modern
biology and theory of evolution
and so
it is
only
wishful thinking
that we are living in a safe
never perdurable
solar system?

You were her shadow, you were her sun
but you can't trust them, 'cause they'll leave you when the day is done.

"I hope we are not witnesses to something unspeakable."

Half an hour later we got on. A smell of mud in the back of the throat. A smiling woman in front of me. And an eerie face on the other side. Sudden hint of soap on my tongue. The smiling woman wasn't really smiling. Her expression was stuck. Dirty hands, heavy hands. I only hurt with my hands.
Cramming my mouth with mud,

I'm preparing myself for the month of the cracked.

Nothing makes me alive, you say.
I've left my life.

I can hear your heart
beat

I can hear your heartbeat

I will thank the rest, thank the others;
that's how you leave your life.

That's how (I suppose)
I'm leaving mine
for yours

-the great fanfaron
-

I bash the wall and the wall stays the same. I bash the wall and my hands bruise.
All I am is now!
I resent at things set and accept things changeable
I cannot come to agreements
they're out of reach.
My hands slap, strangle, rise, move, drop, rise, strangle, hit
My hands slap, strangle, rise, move, drop, rise, strangle, coy
I create and recreate
and never let you speak and never listen and never understand and never unwind
I jerk off in your living room.

So you think you can stop me and spit in my eyes?

Goodnight, he said. Soon we'll set.
And he drove straight to the morning mist.

Τώρα δε σκέφτομαι πια για κανένα, μήτε νοιάζομαι πια ν'αναζητώ τις λέξεις. Κάτι κυλάει μέσα μου, λιγότερο ή πιότερο γρήγορα, δεν προσκολλιέμαι σε τίποτα, αφήνομαι έτσι. Τον περισσότερο καιρό, με το να μη προσηλώνομαι στις λέξεις, οι σκέψεις μου γίνονται ομίχλες.

J. P. S.

-Βλέπεις πού ενώνονται οι δυο πλευρές του μαχαιριού σου;

-Όχι.
-Τότε δεν έχεις ιδέα μέχρι που κόβεις.

"Να μην κόβεις με τη μύτη του νυστεριού, συνάδελφε.
Φάε σκατά, τώρα, συνάδελφε,
έκοψες το έντερο."

I hit once,
she blows me

I hit once,
my mother grins
with pride

You hit once
you strike yourself

and I cry "hey, it hurts!"
I hit once, you're nothing.

Blame? You'll fuck off with your blame and mine. That's your crooked grasp. Literal enough.

Τα πνευμόνια μου έχουν κάτσει σ'ό,τι έφαγα τις τελευταίες μέρες. Είμαι ψυχαγωγική παράσταση. Η κοιλιά μου πλακώνει τα μπούτια μου. Οι φτέρνες μου μερικές φορές γυρίζουν. Τα σάλια μου αρκούν ίσα για να μουσκεύουν το μαξιλάρι. Είναι κίτρινο. Παλιότερα το κατουρούσα πού και πού.

Κουνιέμαι μπρος - πίσω, μπρος - πίσω, μπρος - πίσω. Πώς είναι να πνίγεσαι στην ιστορία; Συζητάς ιστορία. "Τη γράφω μόνος."

Το ξημέρωμα το ζούσα πάντα απ'τον ύπνο. Εκείνη τη φορά πήγα και μια και δυο βόλτες στο κρεβάτι.

Έχω ριζώσει στο κωλομωσαϊκό. Αυτή; Αυτή περνάει τώρα έξω ακριβώς απ'το παράθυρο. Όσες φορές κι αν τη σκεφτώ, δε θα με ξεριζώσει. Η ευτυχία του και ο ίδιος: παράλληλοι.

Παρηγοριά; Απαρηγόρητος.

Και όποιος μαλάκας δε διασκεδάσει με το θέαμα
θα είναι γιατί δεν έχει ιδέα πώς να το κάνει,

έτσι μας είπε ο σκηνοθέτης με τη φενάκη.

I'm over her,

fucking and I'm

puffing.

She's crying,

what the hell is she crying for?

I'm over her,

fucking her and this burn

between my legs is all-
no matter how she scorches inside me

I stop when I shatter

in a billion drops.