Η δυσπιστία (o mar não é um obstáculo é um caminho)

Το είδα ενώ ετοιμαζόμουν να δρασκελίσω το τοιχάκι της μπανιέρας
το γράφει εκεί που θα καθόταν μια ουλή δεξιάς νεφρεκτομής.

Στραβολαίμιασα και δεύτερη φορά για να βεβαιωθώ πως έβλεπα σωστά,
το σβέρκο μου έκανε κρωωκ.
Μονόνεφρη δεν είσαι, δεν έχεις τίποτε να κρύψεις.
Έγινε από γούστο.

Το μελάνι της παράδοσης της Παπεέτε είναι μισοαδρανές στις υποδερμικές σπηλιές του.
Μαζί διαβάσαμε πως η λέμφος θα το μασήσει λίγο λίγο
μέχρι να θολώσουν τα όριά του και ν'αρχίσουν να μιλούν για γήρας.

Κόκκος κόκκος θα επικαθήσει στο σφουγγάρι του μυαλού σου,
στα αγγεία των αγγείων και ποιος ξέρει σε ποιες άλλες γωνίες
που δε μπορώ τώρα να σκεφτώ. Κι έτσι θα γίνετε ένα,
το προφανές κι εσύ.

/