/

-Viel wird geredet. Die Klatschtanten lassen sich darüber aus, dass ihr zu eng befreundet seid. Du weißt, wie das ist. 

-Worauf willst du hinaus? 

-Spielst du gleichzeitig für beide Teams? 

-Das kann man wohl sagen, ja. 

-Aber verheiratet, auf die althergebrachte Art? 

-Was meinst du damit? Was für eine Art ist die althergebrachte Art? 

Stille. Er fühlt sich gerade unbehaglich. Ich weiß, was er andeutet. Diese Frage habe ich jedoch keine Lust zu beantworten. Eine piefige Frage, ganz überraschend aus seinem Mund, ein Gedanke der ihn verätzt. Und von der piefigen Antwort erhofft er sich, sie wäre Balsam auf seiner Haut. 

-Das gesellschaftliche moralische Empfinden ist mir Latte. 

-Du hast doch dein eigenes. 

-Weit entfernt von der althergebrachten Art. 

-So scheint es nicht. Du siehst zu sauber aus. 

-Hast du mit etwas Unanständigerem gerechnet? Mit einem geilen alten Bock? Bist du enttäuscht? 

-Nein. Neugierig darauf vielleicht, sonst nichts.

/

d.d.

Jeg låser cyklen, kigger op. A. står der på altanen i sine underdrenge, smilende, og laver et hjerte med fingrene. Badet i eftermiddagens bløde lys, han ligner en drømmeminde. Hvad for en scene, vindstille, varmt, en suværen kort stund. Det kunne sagtens være en reklame for en bank, se her, så lykkelig kan du blive, hvis du låner fra os, vi har fantastiske lortevilkår, det kommer du aldrig til at fortryde, du kommer hjem til sådan noget, det betaler du smaddergerne for, det ved vi sgu. Men det er ikke noget af den slags, det er et af mit livs fragmenter. Jeg troede jeg var klar til at dø dengang jeg ikke var mange sure sild værd. Sikke et selvbedrag. Nu er jeg klar, men gider søreme ikke. 

Op ad trappen til 2. sal, døren er allerede halvåben, han står ved min kones kattedørmåtte med bare fødder og ejer hele verden.

-Du gør mig så glad.

-En ægte eventyrshelt, hva'?

Grin. Han griner.

-Lad mig elsk' dig. Lad mig endeligt.

Det kan han godt lide at sige. Det kan jeg godt lide at høre, giver mig noget at spekulere på, når jeg sidder alene.

/

S. arbejder på sin rekreation stadigvæk. Det er en lang process. Det hjælper heller ikke, at vi ikke kan undvære at ses af og til. Vi mødes i kælderen, uden for vores nye omklædningsrum herhjemme. Hun væmmes ved os, ved ham især, mig har hun jo ikke kneppet. -Hvad for en mand elsker på denne måde? Hvad for én? Var hun ikke en rigtig karrierekvinde, ville hun have spyttet på gulvet. Hun spytter med øjnene i stedet. Vi tier stille. Ingen mening i at forevige konfrontationen, det klarer hun fint selv. Hun fortsætter med mig: -Jeg vidste nok, du ikke var helt efter bogen. Der bør være noget galt, når det går så mistænkeligt godt. -Det har du ret i, så må du køre på, så længe du kan. -Fucking opportunist. Nå, ja, det har jeg bestemt hørt før.

/

What kind of man loves like this

white gold in the sun, disappearing eyebrows

in the west coast chill, a smiling child with the most tender heart

well spoken, well carved, well cast

what kind of man loves a man like this

good for nothing mouth, glistening teeth

stained by rust, easy to bleed, quick to give up, 

quick to grab and take you down, and so good

so good at making you love 

like never before

what kind of man loves like this

what kind of man

come on then, we're out.

/

Μια στα γρήγορα: ο Μαλαισιανός ξεμπουκώνει σωλήνες διαφυγής. Λούζεται με διαλυτικό. Τον ξεβρακώνουμε άρον άρον, τον πετάμε κάτω από τη χοάνη και τρώει το κρύο της ζωής του. Το ένα του μάτι βγάζει ένα αιφνίδιο εκτρόπιο, κόκκινο σαν φραουλόζουμο. Το παστώνω με θεαλόζ και κορτιζόνες. Κρέμεται σαν χαχολιασμένη σακούλα. Γράφει για το ατύχημα και βγάζει φωτογραφίες του ίδιου του από την καλή μεριά, για να μη δει η αρραβωνιαστικιά τα χάλια του και ανησυχήσει.

Κάνω να δω την ώρα, εκείνη τη στιγμή έρχεται στο τελεγράμ jeg tror fandeme min anden lunge er punkteret. Προτιμώ να πίνω κομμένο γάλα παρά να παίρνω τηλέφωνα, αλλά κάνω να πάρω τηλέφωνο. Μετά θυμάμαι πως θα βγάλω γραμμή αλλά δε θα ακούγεται τίποτα εξόν από παράσιτα και σπασμένες φωνές ενδοεπικοινωνίας. Ήρεμες αναπνοές κατέβα στο ακτινολογικό. Χώνω το κινητό στην τσέπη. Στέκομαι, θέλω ακίνητος αλλά το μπότζι δεν αφήνει. Ξανά τα ίδια σκηνικά στην ενδοκράνια τηλεόραση, η γνωστή λο-μπάτζετ επανάληψη. Τώρα είμαι έξω απ'την κορνίζα. Κάποιου άλλου τα βρωμόχερα θα καταπιαστούν με το εργόχειρο. Οι εσωτερικές δοκιμασίες μου είναι άνευ σημασίας.

Οι ντουλάπες, οι χέστρες και η αίθουσα συναντήσεων είναι δίπλα στην πετρελαιοδεξαμενή της Q8. Η πόρτα είναι σκουριάρα και βρίσκει. Τη βοηθάμε όλοι με το πόδι, βλέπε φωτογραφία. Σκέφτομαι τον Α., είναι η σωστή στιγμή να τον σκεφτώ, ενώ είμαι με το σώβρακο με τους κάκτους και το τησέρτ με το σήμα της Έσβακτ πάνω από το αριστερό βυζί, εταιρική λατρεία στο μέρος της καρδιάς, ναι μικρή μου, ξέρω, ο καπιταλισμός βγάζει κέρδος από την αδικία. Είμαι βρώμικος και κρύος και κολλώδης, αλλά πολύ συνοφρυωμένος για νεκρός. Ο υπεύθυνος βαρδιών βάζει το χέρι του στη δεξιά μου ωμοπλάτη. Θα έρθεις την Κυριακή; -Τι ώρα; -0350. -ΟΚ.

Το ποδήλατο είναι ξαπλωμένο στο απάγκιο των μεγάλων δεξαμενών. Η σέλα έχει πετάξει ραγάδες και το αφρολέξ ρουφάει τη βροχή και όταν κάθομαι κάνει πφουίιι πφστσσ και μου βρέχει τα κωλαρχίδια. Ανηφορίζω απ'το λιμάνι, βγάζω το κινητό και βλέπω ανάμεσα στ'άλλα ένα alt vel. Ανάσα και παίρνω τηλέφωνο, να ξέρω αν είναι να πάω προς το νοσοκομείο ή προς το σπίτι. Μια γυναίκα-πέτσινος-καναπές-απ'το-σολάριουμ που καβαλάει ηλεκτρικό ποδήλατο με αναθεματίζει επειδή πηγαίνω στο ρεύμα της. -Τι έγινε; -Έκανα ακτινογραφία, δεν ήταν τίποτα. Καλά είσαι; -Εγώ γιατί να μην είμαι; Σπίτι είστε; -Ναι. -Θα φέρω λουκάνικα. -Gøl, όχι πάλι από τα φτηνά. -ΟΚ.

Ήταν επάγγελμα, τώρα είναι ίδιον του χαρακτήρα μου. Όταν τα πράγματα μοιάζουν να σκουραίνουν, το χέρι κάνει να με πιάσει, ακόμα κι αν είμαι στου διαόλου τον κώλο. Επαγγελματίας παριστάμενος. Κι όταν οι άλλοι ξεχνάνε πως είμαστε όλοι αβοήθητοι, εγώ είμαι εκεί να το θυμάμαι, και να κάνω πως βοηθάω.

04/2022

Ο γέρος της Ν. θα βγει στη σύνταξη με οχτώ κατοστάρικα το μήνα και ένα διχίλιαρο εφάπαξ μετά από σαράντα χρόνια υπηρετώντας την ορθοπεδική. Μιλάνε στο τηλέφωνο και της λέει πώς θα κάνει γιορτή με κρασιά και τσίπουρα και να κατέβει να τα πιούνε παρέα γιατί το τσίπουρο δεν έχει γεύση αν δεν είναι αυτή εκεί. Είναι χαρούμενος που δε θα ξανασχοληθεί με τριμμένα ισχία και σάπια γόνατα, δε θέλει να τα ξαναδεί, τώρα είναι ώρα ν'αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη βουκολική ζωή.

Ξαπλώνω στο πάτωμα για να ισιώσω την πλάτη που κάνει κρακ κρουκ. Η Ν. ανάσκελη στον καναπέ. Η λάμπα υδρόγειος κάηκε και τώρα έχουμε μόνο το φως από το λιβανέζικο κατασκεύασμα με τα μικρά κομμάτια γυαλιού που είναι φτιαγμένα σαν μπάλες και το σαλονάκι είναι σαν μπιστρώ.

-Εκεί οδηγούν σαράντα χρόνια που έσπαγε τη μέση του στα χειρουργεία. Οχτώ κατοστάρικα.

-Τον γάμησε η ενοποίηση των ταμείων.

-Αν ήμουν στη θέση του θα μου'ριχνα με την καραμπίνα.

-Λοιπόν πριγκηπάκο, αυτή είναι η στάση του χαμένου. Ποιον εξυπηρετεί να σου ρίξεις μια μες στο στόμα στη μπανιέρα; Το κάνεις, εγώ πρέπει να καθαρίσω τα λιαλιά απ'το μπάνιο, και οι καριόληδες  γλυτώνουν από το να σου σκάνε το οχτακοσάρικο για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Όχι, δεν κατάλαβες. Αν έχει φτάσει εκεί το ζήτημα, και πρέπει σώνει και καλά να με ξεκάνω επειδή όλα είναι κοροϊδία, θα ζευτώ νιτρογλυκερίνες και θα πάω στην κωλοβουλή να τους γαμήσω φεύγοντας.

X

Зорю бьют… из рук моих

Ветхий Данте выпадает,

На устах начатый стих

Недочитанный затих —

Дух далече улетает.

Звук привычный, звук живой,

Сколь ты часто раздавался

Там, где тихо развивался

[Я давнишнею порой.]

А. Пушкин 

X

Малка мома си се Богу моли:

"Дай ми, Боже, очи голубови,

Дай ми, Боже, крилца соколови.

Да си форкнам отвъд бели Дунав,

Да си найда момче според мене"

Чу я Господ.

Сътвори очи голубови,

И крилца соколови.

Та й даде крилца соколови,

Та си найде момче според нея.

Боже.

X

Ένα καράβι πάησι Θουδώρα κι τ' άλλου έρχειτι 

μαρή Θουδώρα, κι τ' άλλου έρχειτι.

Μόν' το δικό μ' καράβι Θουδώρα, πάησι δεν έρχειτι 

μαρή Θουδώρα, πάησι δεν έρχειτι.

X

And so it stays just on the edge of vision,

a small unfocused blur, a standing chill

that slows each impulse down to indecision.

Most things may never happen: this one will

P Larkin

Still wind, no rush

stand quiet for the forecast

then a few shy drops

we know where to

the deep darkness ahead

sunrise brewing abaft

here is no

justice of the doldrums

no hostages held

time has a point to make

to sail east to west

is to follow it start to end

a life within a life

a death within a death

not to be spoken of

not to be named

but to be kept

a hand we're dealt

never more than

come, suffer, go

no one will remember