Wie augenblicklich stellt das Herzjagen sich ein und

sitzt fest

der Tag ist sonnenreich wie alle draußen

aber im Raum meist bewölkt. Ich versuche das Leiden

mit einer Brotschnitte und Glass Milch zu heilen

es geht

zitternde Gefäße / ruhige Hand. Immer wenn du vor Angst wie gelähmt bist, schau

ich bin auch

egal

trotzdem halte ich meinen Griff konstant

wie lauernd macht langsamer, der Schlag

kurz danach kommt der Schlaf 

an.

Mit Seiferesten kann man seine Sünde nicht wegspülen.

Σουρουπώνει / σε κάθε φανάρι μια καινούρια δύση

πέφτουν οι στροφές και συντονίζεται ο σκελετός / πατάω λίγο γκάζι για να στρώσει

η όπερα του Γκλίνκα απ'το γραμμόφωνο στο ράδιο / η κάπνα μελωμένη

το φεύγα, το φεύγα είναι χάδι / το φεύγα, το φεύγα είναι χάδι

τα μαλλιά μου πιάνονται στη ζώνη / τα μαλλιά μου πλημμυρίζουνε τ'αμάξι

ευγενικό άγαλμα δίχως στόμα / φωνή βραχνή

σε βλέπω στον καθρέφτη / δεν κοιτάς

ένας από πόσους επιβάτες; / είκοσι χρόνια, δυο οδηγοί

τα κέρματα του ξενυχτισμένου συρφετού. Σε σκέφτομαι

συχνά / θα σου πω πώς θα

βγάζω το χέρι απ'το παράθυρο / χαϊδεύω το σαγρέ της σκόνης

τα μαλλιά ξεχειλίζουν ολόγυρα / χώνονται στους αεραγωγούς

τυλίγουν το λαιμό, τι ζέστη! / τα φώτα φαίνονται κι αυτά

φιλτραρισμένα ξανθωπά / τα μαλλιά είναι τα ίδια με τα νύχια

μες στις κυψελίδες σκουριάζουν οι βελόνες / απ'τη μια ο αέρας
απ'την άλλη / κάναμε ό,τι μπορούσαμε

---

(Wir atmen Eigenblut ein / von unseren Pflichten befreit 

die Schönheit der Form / lass davon 

kein Wort / verlauten)

---

das hätte, das hätte besser sein können

das hätte, das hätte besser sein können

bloß rein

---

doch-

mein Blut, mein Blut ist überall geronnen

mein Blut, mein Blut ist überall geronnen

---

Η ταινία περιστρέφεται, οι τροχαλίες γυρνάνε

βουλιάζω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι ή ό,τι έχει απομείνει

τα χέρια και τα πόδια μου προσαρτημένα και κάτι που δε βλέπω

διάσπαρτο γύρω και πάνω στο στρώμα

στρογγυλές κηλίδες διαστέλλονται, σβήνουν

γύρω από κάθε νύχι έχω σκάψει ενδελεχώς τον εαυτό μου

στο μεταμεσονύκτιο δωμάτιο φεγγίζουνε γλυκά

τα ντοκουμέντα

κι όταν πέφτει το δέρμα σου στους μαγνήτες, ξημερώνει

αρμύρα στις παρυφές των χειλέων

δεν υπάρχει παρά το κατακάθι της μανίας

η αγρύπνια της τέταρτης νύχτας και μέρας

τα λαμπιόνια που'ναι σβηστά απ'το Δεκέμβρη

τα κίτρινα άνθη που ξεραίνονται κρεμασμένα ανάποδα στο ντουλάπι

τα επιθήλια γίνονται γαλαξίες στο μεσοκυττάριο σκοτάδι

η πύελος ξεχωρίζει άχρηστος οστέινος κλωβός

γυαλίζω βερνικωμένος με το λεπτό ιδρώτα της νέας γης

μου είσαι μακρυά και τίποτα και το νέο στοίχημα

καθώς πέφτουν τα χαρτιά, εστιάζω αργά, εκλιπαρώ κι αποκαλύπτεται η τύχη

..........;;

.

balde fahren wir nach-

aber wer weiß? vielleicht ist dieses Mal das erste und letzte

schenk mir deine Augen und deine Hände bitte

lass mich wieder und wieder, je und je an deine Haut riechen

bei günstiger Witterung

balde fahren wir nach-

ach, alles scheitert

.