-

Όταν αραίωσε η ομίχλη μέσα μας κυρήχτηκε πόλεμος.

Ξαπλώναμε στο πλάι και βλεπόμασταν μες στα μάτια και το θέαμα δεν τέλειωνε ποτέ.

Τις μέρες της άπνοιας τα κανάλια γύρω απ'το Μίντλουμ μυρίζουν σαν πλυμμένα νεροπότηρα

το χώμα η άμμος η λασπουριά στα μέρη αυτά κανείς δεν ξέρει από δίψα.

Περίκλειστη ερημιά περίκλειστη πλημμύρα

να'βλεπα που θα'μασταν αν η θάλασσα δε μας χαριζόταν.

-

Τότε που κομματιάστηκε η Γιουγκοσλαβία ένας χειμώνας όλος καρβουνιά

ένα αμάξι με τα πάντα του θολά στα σύνορα στρατός ζντράβο χνώτα γκρίζα σύννεφα

η γυναίκα με το τσιγάρο στο στόμα έστριψε τη μανιβέλα κατέβασε το παράθυρο και είπε

πραβοσλάβατς πραβοσλάβατς κι όλα ήταν καλά κι όλα τα ήξερε εκείνη η γυναίκα

στη Φλώρινα το ανάθεμα ο σταυρός η αιθαλομίχλη

λίγη ακόμα υπομονή

φτάνουμε

φτάνουμε.

Τα θυμάμαι αυτά, το κωλοχώρι αυτό το κωλονήσι να φύγεις από 'δω, Μά-λμπουρο κόκκινο μαλακό και γαμώ το Χριστό σου και την Παναγιά και το ίδιο κραγιόν πάντα και φούσκωνε τα μαλλιά της με το φυσερό και έπαιρνε τηλέφωνο κι έλεγε εδέσαμε αυτού στη Σινγκαπόρ τι κάνεις μπάμια.

-

Κάθε πρωί αναρωτιέμαι γιατί είμαι ακόμα ζωντανός

κάθε πρωί σου γράφω σκότωσέ με και λες όχι

λίγη ακόμα υπομονή

-

Το basslauf είναι το αποτέλεσμα μιας ανθεκτικής παθολογίας. Δεν είναι ποίηση. Είναι η απορροή ενός νευρασθενικού. Ήταν ένα από τα σκοινιά που με συνέδεαν με τη βάρκα. Έκλεισε 9 χρόνια, όσα και η ψυχασθένειά μου. Μια πρόποση. Εις ίασιν ψυχής και σώματος.

Του έπιασα το χέρι ενώ ακροαζόμουν την αορτική. Ο άχρηστος καρπός του με βρήκε απροετοίμαστο. Έσκυψα από πάνω του επίορκος και τον ρώτησα φοβάσαι; και είπε όχι.

Αυτό έγινε το χάραμα.

Το πρωί με φώναξαν στο 3-69 για σπασμούς. Μπήκα μέσα κι ήταν στα λογικά του αλλά το σώμα τον γελούσε. Το στόμα του δεν άνοιγε αλλά μέσα απ'το σάρκινο χαντάκι μούγκριζε πονάω, πονάω, τα μάτια του δεν άνοιγαν αλλά έκλαιγε ολόκληρος άντρας ολόκληρο ερείπιο. Έσκυψα από πάνω του επίορκος και του είπα μη φοβάσαι εγώ είμαι εδώ. Σε μισό λεφτό δούλεψε το στεντόν κι έμεινε σέκος. Είχα σχολάσει από μισή ώρα. Τον άφησα στους επόμενους, φόρεσα τα πολιτικά, άναψα τσιγάρο και έφυγα για το σπίτι.

φεύγω πρώτος για να μην προλαβαίνει κανένας να με παρατήσει

κανένας κανείς

1/3

με δυο φγιορδ στ'όνομά μας

και το 7-11 στην Χόλμπεργκσπλαςς

το τρέμουλο του κομοδίνου απ'το τραμ

το πάρκο με τ'αγάλματα

τα παγωμένα γάντια

έτριβες τις βλεφαρίδες σου στις δικές μου

κι αυτό ήταν ένα κάτι ψιλό απ'όλο το τρίψιμο που ρίξαμε εκείνη την εποχή

οι γκόμενές μας ζηλεύουν ακόμα

2/3

τι που δεν έχω πει και θα'ρθει τώρα

σ'έπιασα κορόιδο στο μπλατζά κι έκανες το σταυρό σου

αν ο Θεός έδινε μια θα μου'κοβε τα χέρια αλλά για δες 

μόκο

και τώρα δεν ξέρεις αν πιστεύεις

3/3

το αλάτι στο δέρμα σου τρίμμα γυαλί

οι στάλες στα μάγουλά σου νάζια στο μαντολίνο

το είπες όπως το είπε ο Galeano miedo de morir / miedo de vivir

από το στόμα σου στο αίμα μου

ανήκεις σε όλες μου τις αισθήσεις