Leerraum löscht

die lachende Anschläge

cresc.

decresc.

cresc.

decresc.

cresc.

decresc.

cresc.

decresc.

Leerraum verschlingt

das lachende Ende

spiel und sing

sei vertan

schlaf im

Leerraum

schön

He blushes when we glance at each other -a really lively Rosenrot
reaching deeper than the shipwreck did breathing comes through rough
an accordion of poverty and the mechanical sound of a massacre
how the skins tear apart how the blood waters the fabrics
ignis sacer a capite ad calcem
will he die of this?

-

Pages made of something heavy, could be lead under malachite green
and the backbone of the book is shattered say from reading up
or left open on the bed sipping from the warm lake of alcohol
this vomit of phenol and formaldehyde was from my heart, I would have told him
if he asked of course how the sores erupt shooting spores and toxic
drops straight at the faces of the infirmières? A finger's touch and they explode
as if the infirmières were in a carnal dream of an educated bore
my insoluble substance of affection
settles down in his head.

-

A vocal sediment of a promised future
epic bouquets distributed? Tell me, he shouted
Indeed. These empty hands now this empty mouth now
they bring the self since the rest is given
what was ever the rest was there ever any? I did
tell him, a wide surface of sunburn reminiscences an inflammation
of sorts shined upon my plead as he offered a nation of postponements
I shouted but my skin tore apart
will I die of this, doctor?

Slow? Slow.
Repeating the self.

Take a step, take another, omit the next, and the ground bolts back

thought the earth waits and thrives with loyalty? It does not.

It has been engraved and sickled for three consecutive summers

keep your threshers in, or you'll lose your hands.

Slow, slow.

Repeating the self.

Repeating the self

slicing the insides when going short of breath...

Pestilential concentration

indeed a vast weal a niche of lead sets

sense of perception this beauty eats

up

the rest agree on that crooked mirror lens

again, the rest

I consume them in every violent way

pain she says she's showing off the  e n v y  fibrillates

when I gripped the grips were long miasmic

she and she they threw their tongues

out

pulled everything inside

astroglia minus the glory

comparative pain

comparative pain

comparative pain

pick strings strike chords

dumb the pure contact of no distance

the positive pragmatic contact of zero distance (ϵR, >0)

ever begged ever pleased not an instance of weakness not one grateful shiver

flesh fed by hands

of this individual history never existed

never existed, not denial

how the body progressed after an even number of failures

sharp steps in cold blood last breath in

despair of a designed loss

history? Disappeared drunk to

the last drop

untouched, clean, vivid, mine

untouched, clean, vivid, mine

FUSED SKINS FUSED CIRCULATIONS

not the greatest finding, nor the most pleasing to the eye

still combined, it's giving this ability

to

drag the body

out of comparison

comparative pain comparative pain comparative pain so

FUSED SKINS FUSED CIRCULATIONS

you focused, you lost

the continuity of the skin broke / the lips of each break cleaved to

untouched clean vivid

cleaved to mine.

Μισός στον ήλιο μισός στη σκιά καίγομαι και δεν καίγομαι. Απ'τα πόδια μου απάνω βλέπω τον ορίζοντα ένα οροπέδιο υδρογονικών δεσμών γλιστερό όπως τα στόματα ν'ανοίγεται αθώα κι ένοχα όπως στο κάτω τεταρτημόριο εκτός εστίας τα θολωμένα πόδια μου. Οι τοίχοι σταλάζουν ακόμα τον γκρίζο ορό τους μια λευκόρροια δυσοίωνη όπως αυτή της εγγύου που ποτίζει με το αίμα της ένα κύκλωπα και την επόμενη εποχή τον γεννάει σε πυρετό μπροστά στα κιτρινισμένα μάτια της μαίας. Ακουμπιστός στο μαξιλάρι, η πλάτη μου κοκκινισμένη απ'τις επαφές. Τέτοια ησυχία είχα από τότε που πέθανε η γυναίκα μου να συναντήσω, εκείνο το βράδυ που ήτανε άσφυγμη, άπνους, ψυχρή και ωχρή στον καναπέ. Το θανατόχαρτο υπογεγραμμένο διευθετημένη νόμιμη και σαφής.

Όταν έφυγε ο γιατρός κάθισα στην πολυθρόνα και ο υπέρηχος βόμβος της τηλεόρασης με πονούσε και με τρόμαζε. Κάθισα στην πολυθρόνα από υφασμένο άργιλο. Μούδιαζαν τ'ακροδάχτυλά μου μούδιαζε η μέση μου όπως πριν ξεσπάσει ο έρπης ζωστήρας που με είχε τυλίξει σφιχτά λίγο πριν Χαιρετήσει η γυναίκα μου εν μέσω μανιακής ευφορίας. Μούδιαζαν τ'ακροδάχτυλα μούδιαζαν και δε μπορούσα να στρέψω το βλέμμα αλλού πέρα απ'τον ακλόνητο λαιμό της ένας λαιμός που δεν έτρεμε ένας ολοκάθαρος λαιμός ανέγγιχτος διαπερασμένος από κάθε υποατομικό σωματίδιο που είχα εκπνεύσει κοντά του και μακρυά του. Παραπάτησα μέχρι την κουζίνα έβρασα νερό γέμισα την κόκκινη θερμοφόρα για την κοιλιά της επέστρεψα στην πολυθρόνα την έβαλα κάτω απ'την αμασκάλη μου. Η κραυγή νυχτερίδας της τηλεόρασης με πονούσε και με τρόμαζε λες και το αίμα μου θα έφευγε απ'τις οπές μου και θα γινόταν αέρας και θα ανέπνεα χωρίς πνευμόνια θα έκανα μόνο τις απόπειρες θα κινούνταν το στήθος μου ρυθμικά και μέσα ο εμπρηστής θα μ'έγδερνε θα μ'ελευθέρωνε απ'τις περιτονίες θα τις έκαιγε ο αέρας θα μ'έκαιγε ζωντανό πάνω στο χέρι. Την έσβησα. Στην άκρη της μαλακής υπερώας ένα πορτοκάλι Βορείου Αφρικής ένας λαιμός ακλόνητος παγερός στιλβωμένος και λειασμένος. Το κεφάλι μου χυμένο στο προσκέφαλο ξυρισμένο αστραφτερό πένθιμο και επίσημο. Απέναντι στο τραπεζάκι το ίχνος απ'τον ιδρώτα που μ'έπνιξε στο τηλέφωνο είχε ξεραθεί και είχε αφήσει αλάτι στην αλυκή του πλαστικού.

Οι ριγέ κουρτίνες έκρυβαν τους ζωντανούς. Το διαμέρισμα ήταν ολοκάθαρο και με λέρωνε όσο το ακουμπούσα. Μερικές φορές που αποκοιμιόμουν με την τηλεόραση έβλεπα με μισάνοιχτα μάτια το δέρμα μου λιωμένο να κάνει ίνες κασεριού με της γυναίκας μου και δεν πονούσαμε καθόλου αλλά για όλα έφταιγε η τηλεόραση που με τρόμαζε τώρα μόνο που την έβλεπα έτσι κοιμισμένη σκοτεινή.

 

Απ'το δέρμα που ζεσταίνεται το αίμα μου φεύγει γλυκό.

-

Δυο μήνες τα πρώτα έλκη
τώρα γίνανε νερό
σαπρόφυτα κάτω απ'τον ήλιο
πρωτέας στη σκιά
μυρίζω πεθαμένος και μ'αναγνωρίζει από ένα στρατό νεκρούς
κι από πιο πριν κι από πιο πριν
χωρίς καν μισή μικρή γουλιά απ'τις φωνές μέσα στο ήπαρ.
Μετά από μια ιδιοπεριστροφή και ένα σωρό υποταχτικές των γειτόνων πλανητών
θα'χει αδειάσει το πεδίο και θα βρισκόμαστε πανεύκολα.
:)