Οἱ ὧρες πού περνᾶ

μέ ὃλα της πιασμένα

εἶναι ἀπ'το σκύψιμο

τό μεσημεριανό.

Καί οἱ γνώσεις πού μας δώσανε

γιά τό σαπισμένο αἷμα

τή μίκρυναν, τήν ἒλιωσαν

ἐκεῖ στήν εἲσοδο τῆς μήτρας.

"All the days the same. Why."

-I do have some traces of dignity, sir!

-Alas, can I see any of them?

-I'm standing on my feet, clothes on, not shitting myself.

Please, if you could
for this tree uprooted in the wood
send a note to the hearts
that hurt like hell should.

Tell them:
"Now that you've woken up
to that empty space you sought,
realize time won't heal a god damned thing."

Φίλε, μιλάμε κοιτώντας ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Εγώ τα μάτια μου τα έχω καρφωμένα στο πρόσωπό μου. Ό,τι βγάζω απ'το στόμα μου κάνει μια έλλειψη γύρω απ'το κεφάλι σου και σκάει κάτω.

Βαριέσαι; Το μόνο που ακούω όταν μιλάς είναι οι παύσεις της λογοδιάρροιάς σου και των άλλων. Όταν έρχεται η σειρά μου ή όταν στην κλέβω, φουσκώνω σαν ψωλή μήπως και με δει κανένας.

Παλιότερα είχαμε εκείνες τις απανωτές μέρες. Ξημέρωνε και το καταλάβαινες μόνο απ'τα ηλεκτρονικά ρολόγια. Γιατί όταν κοιτούσες απ'το παράθυρο, τα τζάμια του απέναντι κτιρίου αντανακλούσαν πάντα το ίδιο γκριζωπό φως. Τα τσιμέντα φαίνονταν πιο υγρά. Τα σύννεφα ήταν γερμένα προς τα κάτω. Και συνέχεια είχες την ανυπομονησία για τη βροχή που θα'ρχότανε. Η υγρασία κολλούσε τα μαλλιά μας στο μέτωπο απ'το πρωί.

Τα διπλά τζάμια έχουν θολώσει από την εσωτερική τους πλευρά.
Ανίατο;

Πλατσουρίζω στο μάρμαρο και το χαλάκι της κουζίνας. Ανοίγω τη βρύση για παρηγοριά. Ψάχνω τρέμοντας τα παυσίπονα. Μου πέφτουν, τα γαμώ. Τελικά επιστρέφω στο κρεβάτι μου που το'χω ιδρώσει. Αρκετά. Τα σεντόνια λάσπωσαν. Στριφογυρνάω για λίγο, κοιτώ την ώρα. Ξεϊδρώνω. Πονάω ακόμα.

Τώρα που είσαι μπρούμυτος στο πάτωμα, σε ακούω που μιλάς.

Τι σκατά;

You and me make out in your car till our lips bleed.
The tape flips over and over again.
I stop breathing.
The tape flips over and over again.
I stop breathing.

Je te bats.

Notre cœur nous bat.

De l'amour à la haine il n'y a qu'un pas: "Je ne crois pas à ce que nous avons... et c'est tant mieux".

I stumble into daylight
tear my eyebrow

I have tears down till my breastbone
-Were you crying?

I was twitching in climax.
I wasn't crying.

I have tears down till my breastbone
I was crying.

If we get better with age, then why live now?

"
I'm counting Fridays on calendars
I'm seeing signs in my yellow teeth
I do my best thinking while driving but now
I have to wear glasses and they've been doing roadwork for years
It's funny how towns never lose their smells
It's funny how now I scythe and scowl about missing this house
you can learn to live without anyone, you just can't live with the re-runs.
"

Η ρευστή αγάπη είναι μπαλαμούτι

I kiss the girls that speak Marcuse.
I kiss the boys that speak Foucault.
I love the kids that know Adorno
and snub their nose at kids who don't.
I make love in theory and touch myself in practice.
What's good for the posture is good for the pose.
Who let the tigers out to kill all the lovers?

.

Orchid

"I eat.
My hunger is always awake. I am a starving hole. Even when I myself, sleep, it does not subside. The others avoid me. Don't eat so much! I'm not unlike the others; I just like razing myself this way.",

he said and vomited on the floor.

...a valle inferno, a kingdom of eternal tortures and insufferable pangs of conscience.

Witkacy

Μιάμιση βάρδια
μέχρις ν’ἁρπάξει σάν ξερόκλαδο.

Οἱ δρόμοι θά στάξουν πίσω της
καί θά σέ φθάσει.

Ἐπιστρέφει.

Ἡ μέρα θ’ἀδειάσει
καί θά σέ φάει ζωντανόν.

Ἀθῶε γαμιόλη,
θά σέ κατασπαράξει.

Τελευταία ἐπιθυμία: νά εἶσθε
ὁ τελευταῖος σταθμός.

Τελευταία ἐπιθυμία: νά εἶσθε
τό τελευταῖον μου ἄγγιγμα.

Πεθαίνω σ'ἐσᾶς μ'ἀφοσίωσιν.

-Ὁ φύλαξ τοῦ νεκροτομείου