Το μπλωγκ αυτό πνέει τα λοίσθια
όλοι οι ήρωες έχουν συνοψισθεί.

-

Έβρεχε δυο μήνες στη σειρά. Στο σπίτι τα ντουβάρια είχαν μουλιάσει στις γωνίες των κουφωμάτων. Το δικό τους είχε μπάσει νερά. Οι πατεράδες μας έστυβαν τα πατσαβούρια στην αυλή ενώ η μάνα του τραγουδούσε Nimm mich so wie ich bin. Εμείς είχαμε λασπωθεί ως τον κώλο. Κυνηγιόμασταν μαζί με τους άλλους του Φ-Βεστ στη γειτονιά. Ήμασταν μικρά παιδιά.

-

Τη νύχτα που έκαιγαν οι φωτιές στα νησιά και στα αγελαδοχώρια, όλη η ένατη τάξη πήγαμε φορτωμένοι μπυροκαφάσια και στρώσαμε κουβέρτες καταγής. Κάποιες συμμαθήτριες είχαν φέρει και πτυσσόμενα σκαμπώ. Δεν ήθελα να πάω γιατί έκλεινα δέκα χρόνια δούλεμα και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί κάποιος να θέλει να ανακατεύει το σχολείο με την υπόλοιπη ζωή του. Ήρθε και με πήρε απ'το σπίτι. Εμπρός από τη φωτιά φαινόταν ένα περίγραμμα κάποιου που θα γνώριζα μετά.

-

Παραμονή Χριστουγέννων έβαλε τα κλάματα μπροστά μου επειδή η μάνα του τσάκισε άθελά της το παζλ με την έρημο της Αριζόνα. Στο γραφείο του δεν είχε χώρο για τίποτε άλλο. Το δωμάτιό του ήταν πάντα σκοτεινό. Η μοκέτα ήταν σκούρη μπλε με γυαλιστερές μωβ τρίχες. Τον παρακολουθούσα που έκλαιγε και δεν ήξερα τι να κάνω, τι να πω.

-

Δυο χρόνια πριν την από την αποφοίτησή μας τον φίλησα στο προαύλιο του σχολείου και ο μαθηματικός της ειδίκευσης ειδοποίησε τον πατέρα του και τον δικό του. Στο σπίτι του έγινε σαματάς και του απαγόρεψαν για δυο μήνες τις νυχτερινές εξόδους. Στο σπίτι μου ο πατέρας με ρώτησε γιατί και σήκωσα τους ώμους.

-

Όταν πήδηξε την Κ. δεν άφησε σημείο της που να μη μου περιγράψει. Μετά φύγαμε για σπουδές. Όταν έμαθε πως πήδηξα τη Χ., μου κράτησε κακία. Του πέρασε σιγά σιγά. Τον περίμενα με όλη μου την υπομονή να ξεθυμώσει. Από τη δεύτερή του κόλλησε κάτι που δεν ήξερε τι ήταν. Στείλε μου φωτογραφία να σου πω, και μου έστειλε μια σηκωμένη και μια λιώμα για να μη μπορώ να αποφασίσω αν θα τον παρεξηγήσω. Του είπα ποια κρέμα πόσες φορές για πόσες μέρες.

-

Πώς είσαι σήμερα; κάθε μέρα για βδομάδες, κατόπιν σιωπή για μήνες. Μαζεύαμε εμπειρίες ο καθένας χωριστά. Έχουν τόσο μπερδευτεί, που τις έχουμε ανταλλάξει έξω από μοιραστεί.

-

Στο Όσλο κάναμε τους πούστηδες.

-

Δεν πίστευα πως θα το πω, pass auf daß du sie nicht schwängerst, κι όμως το είπα. Δεν πίστευα πως θα το πει, ich würde lieber sterben, κι όμως το είπε.

-

Στο Φλένσμπουργκ ο χρόνος τρέχει κανονικά
κι εδώ, εδώ όλες οι μέρες είναι μια.

-

Έφτασε η εποχή να μετανιώσω... αλλά δεν το έχω σκοπό.
Γράφω εσεμές στα ελληνικά θα σε σκίσω από το στόμα ως τα αυτιά και γελάω μόνος μου μέσα στο γιατρείο.

Όλοι οι έρωτες είναι αδυναμίες του κορμιού, δηλαδή παθολογίες.

-

telefonen

den ringer og ringer

jeg tager den ikke

jeg ved det er dig

ville gerne

høre din stemme

men jeg har ikke noget at sige

/

allein ist es mir leichter dich und dich zu ehren

meine Geliebte linke ich in Gedanken ebenso

nun warten wir gespannt

bis wir uns ein Paar verklemmte hej und wie gädz und vielleicht lad mig røre dig austauschen
(deine neue Sprache kann ich noch nicht so gut)

kann ich? Darf ich? Du kannst. Du darfst. Das kennen wir durch unseren Neid schon

/

τη Δευτέρα το μεσημέρι η χτένα μου έπεσε στη χέστρα. Όλο λέω θα κουρευτώ γουλί
κι όλο μου λέει, όχι σε παρακαλώ
μα έχω κουραστεί από αυτή την ιστορία

Für B.

Ist es dunkel in diesem sinnlosen Kopf zu leben?

Die Weisheit ist schon belanglos, unsere Entstehung in Zeit, Raum, Geschicht' und Blut verloren, bei mir zuhause gibt's nur Schlaf und Tod zum Einen, beste beste Grüße aus dem Dresdner Elbtal aber die besten besten Grüße sehen so kläglich aus, so verschollen, daß es nicht lohnt. Die Explosion bringt eine Getöse mit, alle Städte verlieren ihres Licht im Sommer. Er sagte, Gott beobachtet uns nicht. Ich wurde wütend, das Recht hat er nicht über Gott zu reden, vor meiner Praxis, vor meinem Haus. Es wäre ihm bequem, wenn Gott blind wäre aber Gerechtigkeit ist etwas völlig anderes. Die Morde, die hier statt gefunden haben, gelten als schlimme jedoch verzeihliche Fehler. Meine Insel wächst im Rahmen von Salz und Meer, sie wachste immer so -dies hier Pünktchen ist die ganze Welt und schluckt all das Wasser der Erde und hat noch Durst. Die Frau aus dem Osten hat dünne Augenbrauen, helles Haar und starken Akzent. Wir verstehen uns doch kaum, der Blick bedeutet nichts außer dem Genuss. Die Bewunderung ist seicht da tief im Körper, dauert wenig und ebbt bald ab wie Regenfälle im Spätoktober. Am Ende kehr ich mal nur heim, in meiner schmutzigen Kleider, mit meinen sauberen Händen, und biete meine Scheißdienste mit allem Respekt an. Susa lächelt, veranlasst daß ihr Mann mir Essen bringt (Hast du das gehört? Ihr Mann ist tot und lässt sie grüßen. Ihr Mann ist tot und lässt sie grüßen.), pflegt ihre Blumen trotz der Dürre, verständlich, sie wohnt ganz oben, an der Spitze, hat einen traumhaften Blick auf die Meerenge die brennt, vor ihr die Nacht, das Volk, der Wald, das Schlechtwetter, alle treiben geräuschlooos auf der Straße von Otranto, vor ihren Augen die ganze Insel vergeht, das Festland verzehrt ihre Erwartung peu à peu, böse von Küste zu Küste.

Der jammernde Mann, Gott er selbst, die Russin, Susa, die Leiche, der Bürgermeister, mein Beruf, meine Bildung, Tiere, Schlangen und Natur... nun bringen sie mir die Flötentöne bei.

Aber ich

bin

S 

T A U B

Don't worry about me baby.

///

Σε ορισμένα μέρη, ορισμένες ώρες, όταν κοιτάς τη θάλασσα είναι σα να πίνεις δηλητήριο.

V. H.

ΦΤΗΝΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ

Ο ήλιος με βρίσκει κατάφατσα κάθε πρωί στις έξη. Το νησί είναι τόσο μικρό που μοιάζει με καράβι. Η υγρασία γλείφει τα πάντα. Η πετσέτα η χτεσινή κάνει δυο μεσημέρια να στεγνώσει. Οι ασθενείς τα ξέρουν όλα. Δεν έχω τίποτε καινούριο να τους πω, ούτε και θέλω. Κουβαλώ το ηλίθιο κεφάλι μου στο σπίτι εδώ, στο σπίτι εκεί και παίζω την παράσταση του μικρού καθηγητή. Μετρώ σφυγμούς, μετρώ αναπνοές, μετρώ τις μέρες που απομένουν, και με ακρίβεια λεπτού χάνω το λογαριασμό. Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, είμαι σίγουρος πως κάποιος πάλι ψευτοπεθαίνει. Σπάνια σπαρμένη στους κατά φαντασίαν ασθενείς όμως είσαι εσύ, ή ο πατέρας που καλεί ανάμεσα στο ένα και στο άλλο πολιτισμένο περιστατικό (βλέπει τριάντα στο οχτάωρο, βλέπω εφτά). Ξαφνικά η χάλκινη γραμμή έχει χωρέσει όλη τη Γερμανία διπλωμένη σαν το πανάκι που καθαρίζεις τα γυαλιά. Η τάση φυγής με ακολουθεί ακόμα και όταν φεύγω, και τώρα τουλάχιστον έχω καταλάβει: η θεραπεία είναι η επιστροφή.

ΑΚΡΙΒΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ

Η λάμψη των ματιών της Ν. όταν με καλημερίζει την κάνει να μοιάζει με παιδούλα. Μου φέρνει λουλούδια κάθε Τρίτη και Παρασκευή. Τα πετάω από το παράθυρο του υπνοδωματίου. Έχει χτιστεί ένα νεκρό βουνό από γαρύφαλλα και ορτανσίες που σαπίζουν πάνω στα άγρια χόρτα. Τα κύματα γυρίζουν σαν κορδέλες όταν τα βλέπω κάτω από το νερό. Ο ήλιος σκεδάζεται στους μικρούς στροβιλισμούς της άμμου. Αν από τα εφτά μέτρα αργήσω να ανεβώ για αναπνοή, η καρδιά μου βραδυπορεί, βραδυπορεί ώσπου αρχίζω να ξεπλένομαι από τα δάχτυλα προς το κέντρο. Οι καπεταναίοι της περιοχής είναι πρώτοι στο κέρατο και στο κακό τιμόνι. Τα μισά βράδια φεύγουν ήσυχα παρέα με ανθρώπους που φυτρώνουν απ'το χώμα. Η μία γάτα πέθανε έναν αιφνίδιο θάνατο. Την πέταξα στην τάφρο με τα φύκια. Το βιβλίο που είχε αφήσει η γκόμενα του Δ. δίπλα στο κρεβάτι που της πήρε την παρθενιά είναι το μοναδικό που ακόμα μπορεί να με δακρύσει. Τώρα κάθε τρίτη νύχτα κοιμάμαι σ'εκείνο το στρώμα το αιμομειχτικό. Πότε θα έρθεις πάλι για να σε συνοδέψω στα καντούνια να κοιταχτείς με τον άντρα που αρέσει και στους δυο; Πότε θα πιω μια σόδα απέναντι από το μαγαζί; Πότε θα ξαναφύγω; Είδα ένα πεφταστέρι κι έκανα μια ευχή. Τις Τετάρτες προσεύχομαι. Τα Σάββατα δουλεύω. Ο Θεός να συγχωρεί.