στους έξω σου κανθούς, λίγη αναιμία
ή φυσική χλωμάδα, δε μπορώ να πω ό,τι
κι αν είναι, μ'αρέσει.
Το σκάλισμα των ενδοσκοπικών εργαλείων
ράμφη προϊστορικών λεπιωδών αεροπόρων
οι σάρκες τσιρίζουν συρρικνώνονται και συμφύονται
καρβουνιασμένες στο άγγιγμα της διπολικής
όταν το παρακάνεις μυρίζει από κουζίνα ως τους διπλανούς.
Το φορητό ακτινοσκόπιο μαζί κι ο χειριστής του μ'έχει και μένα σαν αυτούς
μολυβένιο στρατιωτάκι. Ο λαιμός μου τρίβεται
στον κοινόχρηστο γιακά, το βραχιόνιο πλέγμα
αντιμετωπίζει προβλήματα αγωγιμότητας
με κάθε σύρμα που σπρώχνουνε πάνω απ'τις μηριαίες αντίθετα στο ρεύμα
στα χέρια μου η καρδιά καλπάζει σε ριπές.
Η αναισθησιολόγος Σλάβα πρώτης διαλογής
παρατηρεί τα νύχια της στο σκαμπουδάκι της γωνίας
η ορχήστρα της βομβίζει, αλλά δεν είναι για κακό
οι παρευρισκόμενοι αγωνιούν και βιάζονται. Τρεμάμενοι καθετήρες
έρχονται αποστειρωμένοι και φεύγουν επίχριστοι
κι εγώ εύχομαι ο ασθενής
να μας πεθάνει στο τραπέζι.
Η ελάχιστα επεμβατική σας πρόδωσε
σκατά γλιστράνε απ'τις οπές της λαπαροσκοπικής
τα παίρνει ο εξαερισμός, αλλά κάποια γκελάρουν
στον προθάλαμο για να μας συναντήσουν.
Φωνάζεις βοήθεια απ'το αναισθησιολογικό
και μεταγγίσεις στην ενδοεπικοινωνία, άντε να ξελασπώσεις
το πράγμα έχει αγριέψει
μακάρι να ήξερες πώς σου συμπαραστεκόμαστε κι οι δυο
ένας γατζωμένος στο κοντρόλ του ακτινοσκοπίου, ένας στη θωρακοτομή.
Την άλλη φορά στο εξωτερικό κλιμακοστάσιο, από δυο ορόφους κάτω
τον άκουγα να φτυαρίζει στα συρμάτινα σκαλιά
φρέσκο τύμβο για κάποιον που τυχαίνει να γνωρίζω
μα η αγάπη του για σένα τον έχει στείλει πιο νωρίς στον τέταρτο Fontaine
το αίμα του έχει ζαχαρώσει.
Έσβησα το τσιγάρο, έστρωσα το πουκάμισο μέσα απ'την κολλαριστή ρόμπα
ταλαντεύτηκα στην άκρη για να πέσω όπως η μάνα μου στη γη, μη
η σκέψη ακόμα αρκεί. Η σκέψη ακόμα αρκεί.