-Βλέπεις πού ενώνονται οι δυο πλευρές του μαχαιριού σου;

-Όχι.
-Τότε δεν έχεις ιδέα μέχρι που κόβεις.

"Να μην κόβεις με τη μύτη του νυστεριού, συνάδελφε.
Φάε σκατά, τώρα, συνάδελφε,
έκοψες το έντερο."

I hit once,
she blows me

I hit once,
my mother grins
with pride

You hit once
you strike yourself

and I cry "hey, it hurts!"
I hit once, you're nothing.

Blame? You'll fuck off with your blame and mine. That's your crooked grasp. Literal enough.

Τα πνευμόνια μου έχουν κάτσει σ'ό,τι έφαγα τις τελευταίες μέρες. Είμαι ψυχαγωγική παράσταση. Η κοιλιά μου πλακώνει τα μπούτια μου. Οι φτέρνες μου μερικές φορές γυρίζουν. Τα σάλια μου αρκούν ίσα για να μουσκεύουν το μαξιλάρι. Είναι κίτρινο. Παλιότερα το κατουρούσα πού και πού.

Κουνιέμαι μπρος - πίσω, μπρος - πίσω, μπρος - πίσω. Πώς είναι να πνίγεσαι στην ιστορία; Συζητάς ιστορία. "Τη γράφω μόνος."

Το ξημέρωμα το ζούσα πάντα απ'τον ύπνο. Εκείνη τη φορά πήγα και μια και δυο βόλτες στο κρεβάτι.

Έχω ριζώσει στο κωλομωσαϊκό. Αυτή; Αυτή περνάει τώρα έξω ακριβώς απ'το παράθυρο. Όσες φορές κι αν τη σκεφτώ, δε θα με ξεριζώσει. Η ευτυχία του και ο ίδιος: παράλληλοι.

Παρηγοριά; Απαρηγόρητος.

Και όποιος μαλάκας δε διασκεδάσει με το θέαμα
θα είναι γιατί δεν έχει ιδέα πώς να το κάνει,

έτσι μας είπε ο σκηνοθέτης με τη φενάκη.

I'm over her,

fucking and I'm

puffing.

She's crying,

what the hell is she crying for?

I'm over her,

fucking her and this burn

between my legs is all-
no matter how she scorches inside me

I stop when I shatter

in a billion drops.

Οἱ ὧρες πού περνᾶ

μέ ὃλα της πιασμένα

εἶναι ἀπ'το σκύψιμο

τό μεσημεριανό.

Καί οἱ γνώσεις πού μας δώσανε

γιά τό σαπισμένο αἷμα

τή μίκρυναν, τήν ἒλιωσαν

ἐκεῖ στήν εἲσοδο τῆς μήτρας.