Αναρτήσεις
Μέρες μελανές σύννεφα τυρφώδη μαύρο αίμα απ'τα σκισμένα τύμπανα
ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον
αργός βασιλικός χορός πλανήτες που λύθηκαν απ'τα βαρυτικά δεσμά τους
φλεβόκομβος νοσών ορείχαλκος τετηγμένος μουλιάζει τον ποδόγυρο της ιδεολογίας
καὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνῃ, ὁμοίᾳ κρυστάλῳ
τα αστέρια θρύψαλα αυτού που ήταν κι έπαψε να είναι δάκρυα και σπινθηρισμοί
ταχύ-βραδύ ατέρμονη διαστολή αέναη διάλυση το δοξάρι της τιμωρίας
εβδομάδες αρπισμών σε άταστη κλωθοειδή διαδρομή με πάγο στις φουρκέτες
τρόμος εκ προσηλώσεως στις πλαγιές το χιόνι λιώνει, λιώνει, λιώνει
οι χείμαρροι αρμυροί οι εκβολές θολές σμαραγδένιοι ρόμβοι το χάραμα στο στέμμα
οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης
μάτια σαν της μύγας ένα σώμα όλο μάτια μάρτυρας της επίγειας αγωνίας
φωνή βραχνή λόγια ενός που έχει χαθεί
χέρι αρπαγμένο από χέρι βλέμμα σε βλέμμα αγκιστρωμένο νυστέρι στον αέρα
λεπίδα πυρακτωμένη κόβει δέρμα, υποδόριο, περιτονία, μήκος, πλάτος, βάθος και χρονική πρόοδο
το μεσεντέριο ανοίγει σαν κουρτίνα.
῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· το τίποτα ανάμεσα στα φύλλα της σαρκός.
Πίσω μας και εμπρός το χώμα η αρχέγονη απειλή
δως μου το μέλι των χειλιών σου
πεθαίνουμε
ανάμεσα σε δυο θανάτους μια ζωή.
