© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 

Τρίτος νόμος του Νεύτωνα

Μη μου λες πόσο μοναδικοί είμαστε εγώ εσύ αυτός και όλοι οι άλλοι το μόνο που μου λείπει είναι μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια να εδώ μπαμ σε περίμενα να μου πεις πού στην ευχή να πάω από δω και πέρα αντ'αυτού πήρα τ'αρχίδια μου με δεμένα μάτια, μου είπες Περπάτα και μέσα στο σκοτάδι και τη φασαρία άκουγα το ρυθμικό σου βήμα στο αφράτο δασοπάτωμα με τα φύλλα και τις λάσπες και τα βρύα 

οι μέρες είναι άσπρες πράσινες και μπλε κάθε πρωί ανεβαίνω από την κεντρική είσοδο πέρα από τη γαστρεντερολογική και πάνω και μόλις ανοίγει η συρόμενη τζαμόπορτα με χτυπάει κατακούτελα η μπόχα της κλινικής και τα κόκκαλά μου λιώνουν και κάθε πρωί κάτι απροσδιόριστο με σπρώχνει έτσι πουρέ να συνεχίσω ενημέρωση ανάληψη καθηκόντων γάντι μάσκα και ποδιά σήμερα το θέμα της ημέρας ήταν η Γροιλανδέζα δυο χρόνια μικρότερή μου που έχει έναν πήχη δυο δάχτυλα φαρδύ και εξαϋλώνεται σταδιακά δε μπορεί ούτε το κινητό της να σηκώσει πια καραφλή με μόνιμα τρομαγμένα μάτια και ο χοντρός της σύζυγος και κάπου παρά κεί κι ένα μικρό παιδί όπως συνήθως για να ολοκληρώνεται η σκηνή του δράματος μη συννεφιάζουμε και τζάμπα

προχτές στην ουρά της εφημερίας με πήρε ο σφίχτης απ΄τη μονάδα που μια ασθενής μου κρεμάστηκε και πήγα και ήταν όντως κρεμασμένη από το τσουνί του οξυγόνου στο ντουβάρι και η μούρη ήταν τουμπανιασμένη και όλοι κοιτούσαν παγωμένοι ώσπου να πάρω την πολιτί ώσπου να'ρθουν να την ξεκρεμάσουμε παρέα ο ξανθός μπάτσος κι εγώ με τα κεφάλια μας ν'ακουμπάνε αυτός χωρίς γάντια εγώ με και μετά όταν ο τραυματιοφορέας έσυρε το πτώμα με τα ροδούλια στο νεκροθάλαμο παίχτηκε ένας φωνακλάδικος καυγάς εμπρός μου που η νοσοκόμα της μονάδας είχε αφήσει το πόστο της για δέκα λεπτά να προλάβει μπάγκελ με πουλί από το κυλικείο και τηλέφωνο στο διευθυντή του αναισθησιολογικού και τηλέφωνο στη διευθύντριά μου για να τα βρούνε μεταξύ τους να ξέρουνε και τι θα πούνε αν οι συγγενείς ψάξουν να ρωτήσουν τι και πώς έγραψα το πρώτο θανατόχαρτο με το ρίγκορ - λιβόρες, για την αιτία θανάτου δεν είχα δικαιοδοσία να μιλήσω, θα την έδινε ο ιατροδικαστής το επόμενο πρωί

η μούρη του κρεμασμένου είναι σαν παραβρασμένο λουκάνικο η γλώσσα γίνεται μπλαβί μπαλόνι και προέχει σαν κρετίνου τα μάτια καρβουνότρυπες

η μούρη του κρεμασμένου
η μούρη του κρεμασμένου
η μπόχα της κλινικής κάθε πρωί
ο πήχης δυο δάχτυλα φαρδύς
στολή στολή στολή

περνάω τρέχοντας απέναντι με τα βρώμικα υπό μάλης βρέχει και βρέχονται τα βυζιά μου είμαι με το πολιτικό παντελόνι και τα σαμπώ και μια μπλε μάσκα από τη ντάνα μπαίνω από την πίσω πόρτα της πνευμονολογικής κατεβαίνω τη στενή σκάλα πόρτα μικρό χωλ δεύτερη πόρτα κάρτα κωδικός και είμαι στο διάδρομο της ιματιοθήκης ρίχνω τα βρώμικα στο καρότσι και στρίβω στην ιματιοθήκη δύο εκεί συναντιέμαι με τον Άλμπερτ κατόπιν συνεννόησης παίρνει πράσινα παίρνω μπλε Τι μας κάνεις μόστρα που είσαι λεπτός; και μου ρίχνει μια τσιμπιά στο δεξιό λαγόνιο και του σηκώνω τη μπλούζα και του κάνω κλαστικό στοματοτρομπόνι περιομφαλικά τα ράφια με τα καθαρά σκοτώνουν την ακουστική και τα γέλια είναι πηχτά μες στην υπόγα το πρώτο φως της μέρας από τους φεγγίτες και τα φύλλα των θάμνων που πηγαίνουν πέρα δώθε απ'τη βροχή και τον αέρα μάτια τόσο τρυφερά καθρεφτίζονται στους αμφιβληστροειδείς και φωτογραφίζονται στον κώλο του μυαλού μου μάτια τόσο φωτεινά ναι καριόλα Μήε σκάσε μύτη δε δίνω μόνο την κρεμ μπρουλέ μου στον Άλμπερτ αλλά και άλλα πράγματα πολύ πιο σκανδαλώδη πήρες τη λάθος σύζυγο τηλέφωνο γιατί η δυναμική Ευρωπαία Τουρκάλα του Άλμπερτ θα πέθαινε από στεναχώρια αν τον άκουγε να μου λέει Άσε με να σ'αγαπήσω, ενώ τη χωριάτα Ελληνίδα μου την ακούω ήδη να λέει μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω και το τσακ του τσακμακιού, είναι έξυπνη επιχειρηματική κίνηση όπως και να το κάνουμε, ρευματολόγος μαζεύει τους αρθριτικούς και ορθοπεδικός τους κάνει σακατορόμποκοπ, όπως γυναικολόγος και παιδίατρος, όπως ογκολόγος και ψυχίατρος, από την παραγωγή στην κατανάλωση, οι σωστές αδυναμίες κυνηγάνε συμφέροντα, το γράφω μισοχαμογελώντας και δεν το εννοώ, το σύμπαν θρύψαλα που απλώνονται σαν πυροτέχνημα και αρπαζόμαστε απελπισμένοι ο ένας απ'τον άλλον κι έπειτα χανόμαστε για πάντα

πρρρρρρρ πρρρρμπρμπρρρτς
οι φεγγίτες και τα φύλλα
μάτια τόσο τρυφερά
Άσε με να σ'αγαπήσω
το τσακ του τσακμακιού
το τσακ του τσακμακιού

κι έτσι δεν πάω ούτε πίσω ούτε μπρος και όταν κάμπτεται το ηθικό σηκώνεται η πούτσα και όλα παίρνουν το δρόμο τους και αρπαζόμαστε απελπισμένοι καθώς χανόμαστε για πάντα, μια ισόβια πτώση, το ταξίδι στο σκοτάδι, καμιά αρπαγή δεν έχει όμοιά της ακόμα και με δεμένα μάτια βλέπω τα ίδια πρόσωπα μη μου λες πόσο μοναδικοί είμαστε το έχω εμπεδώσει, είμαστε και δεν είμαστε.

There’s no shade in the shadow of the cross

Now that I fell into your arms
my only lover
give out to give in
I search for the capsule I lost

Drag me to hell
in the valley of The Dalles
like my mother
give wings to a stone
it’s only the shadow of a cross

I slept on my back
in the shade of the meadowlark
like a champion
get drunk to get laid
I take one more hit when you depart

I’ll drive that stake through the center of my heart
lonely vampire
inhaling its fire
I’m chasing the dragon too far

there’s blood on that blade
fuck me, I’m falling apart
my assassin
like Casper the ghost
there’s no shade in the shadow of the cross


Es gibt keinen Tod. Nur einen Wechsel der kosmischen Adresse.


 

Remembering is the spine of pain.

I will never see you again
death keeps surprising me every time
you were, and now you're not

I'm tired of staying behind
tired of remembering.

/

Remembering is what shows us the door.

I'll be needing new eyes if I'm to ever see you again
death is nothing to fear
you were here, and now you're not

I'm marching to my own end
hang on, a bit more.

Κατινιά και γιατροσύνη

Τώρα θ'ασχοληθώ με μια άλλη καριόλα, τη Μήε, που ήταν δυστυχώς βοηθός μου στην ανάνηψη τις τελευταίες εφημερίες. Η Μήε, και ο αναγραμματισμός από τη Μέη είναι τελείως συμπτωματικός αλλά μοιράζονται την ίδια φανταστική γοητεία, είναι στη διαδικασία να γίνει γενικός γιατρός και τα ΤΕΠ είναι προσωρινό αναγκαίο κακό για την επίτευξη του στόχου της, γι'αυτό νιώθει υπεράνω που δεν είναι οργανικό μέρος της διεστραμμένης φάμπρικας των επειγόντων. Η Μήε όταν φτάνει το περιστατικό στην ανάνηψη στέκεται μες στη μέση και συνεισφέρει στη διαδικασία με σχόλια εναντίωσης του τύπου "μα δεν έχει πυρετό γιατί να δώσουμε αντιβίωση" "εγώ πιστεύω πως πρέπει να πάρει ντιγκόξιν σε ταμπλέτα" ή ρωτώντας τον άρρωστο που είναι στο θανατοκάτωφλο πόσα χρόνια καπνίζει γιατί τώρα ήρθε η ώρα να μετανοήσει.

Βοηθούς σαν τη Μήε μόλις τους πάρω πρέφα για μαλάκες τους στέλνω έξω από την ανάνηψη, στο τριάζ, να πάνε να "καλύψουν άλλες πιο πιεστικές ανάγκες" και να μη μου πρήζουν τις μπάλες. Όμως η Μήε είναι προστατευόμενη μιας γριάς αρχίατρου μόνιμης των ΤΕΠ που δουλεύει μόνο πρωινά και προς έκπληξή μου ήρθε εχτές στο τέλος της βάρδιάς της και στην αρχή της δικής μου, μετά τις δυο πρώτες κλήσεις, μέσα στα εσώτερα του παλατιού μου, δηλ. την αίθουσα της ανάνηψης, για να μου πει καυστικά πως στέκομαι εμπόδιο ανάμεσα στη Μήε και την εκπαίδευσή της και έφυγε δίνοντάς μου εντολή να μην τη στέλνω στο τριάζ. Ο Κάρστεν ο νοσοκόμος από την απέναντι μεριά του τραπεζιού δυσανασχέτησε φωναχτά, εγώ που έχω γίνει μέγας διπλωμάτης και με τη μούρη μου πάνω από ορθάνοιχτο στόμα του αναίσθητου με το λαρυγγοσκόπιο στο χέρι προσπαθώντας να δω πού να χώσω το μαρκούτσι δεν είπα λέξη. Η Μήε είναι από εκείνους τους συναδέρφους που δε μπορούνε να κάνουν τίποτα σωστά, ακόμα και αν τους δώσεις σαφείς οδηγίες, όπως για παράδειγμα "παρήγγειλε μια ακτινογραφία θώρακος επί τόπου τώρα" και είκοσι λεπτά μετά ενώ όλοι περιμένουμε κάθιδροι και λεροί πάνω από το θύμα βάζω τον Κάρστεν να μου καλέσει το ακτινολογικό γιατί ακόμα να φανούν και η απάντησή τους είναι "μα δεν έχετε στείλει παραπεμπτικό", μα τι στον πούτσο έκανες τόση ώρα πάνω απ'το κομπιούτερ, Μήε, όλοι περιμένουμε με το καυλί στο χέρι, ενίοτε κυριολεκτικά αν έχει σκαλώσει το φόλλεϋ στις Συμπληγάδες του προστάτη και κάποιος ψάχνει Τίμανν στα ντουλάπια.

Ράβω το κουτελοσκάλπ της ξυλοκοπημένης γυναίκας στο τραπέζι, ποτάμια το αίμα από τη θρομβοπενία των κιρρωτικών, αλλά πάντα το κεφάλι αιμορραγεί εντυπωσιακά, το πρόσωπο είναι πάντα δραματικό, η μάσκα του θεάτρου, το αριστερό μου πόδι μες στη λίμνη στο πάτωμα, προσέχω να μην πλατσουρίζω πολύ και βρέξω πάλι το μπαντζάκι, η γυναίκα ρίχνει πίεση, έχει βαριά μεταβολική οξέωση που προσπαθεί ν'αντιρροπήσει κρίνοντας απ'την αναπνοή, και τέλοσπάντων χρειάζομαι ένα αέριο αίματος αμέσως, και ο Κάρστεν ο μόνος των νοσοκόμων που το μπορεί είναι στη δίπλα αίθουσα και ταχτοποιεί την προηγούμενη κλήση, Μήε, ένα αέριο αίματος τώρα, -Μα δεν έχει σφυγμό στα χέρια. -Ε τότε πάρε απ'τη μηριαία, για όνομα του Θεού. -Δεν ξέρω τι θα πει αυτό, δεν έχω ξαναπάρει από τη μηριαία, να το κάνεις εσύ. -Πάρε να ράψεις τότε. -Δεν έχω ράψει ποτέ, δε θα το κάνω τώρα. Καταπίνω το θυμό μου και γίνομαι εκπαιδευτής: -Πάρε μια πράσινη βελόνα, βγάλε την κοντή των αερίων, βάλ'την στη σύριγγα αντί αυτής, βρες το σφυγμό στο βουβώνα με δυο δάχτυλα, καθάρισε με οινόπνευμα, και με οδηγό τα δάχτυλά σου προσέχοντας να μην τρυπηθείς υπό 45 μοίρες μπες κόντρα στη ροή ώσπου να γεμίσει η σύριγγα, είναι το ίδιο με την κερκιδική, η μηριαία είναι τεράστια, είναι μάλιστα πιο εύκολη από τις ψιλές αρτηρίες στα χέρια. Είδα με την άκρη του ματιού μου τη δυσαρέσκειά της που την ανάγκαζα ξαφνικά να πράξει, η καθαρή νοσοκόμα της έχωσε τα σύνεργα στα χέρια, και η Μήε έσκυψε το σγουρό της κεφάλι πάνω απ'τα αχαμνά της γυναίκας και ματσάλιασε το βουβώνα χωρίς αποτέλεσμα ώσπου ξεμπέρδεψα με το ράψιμο και ανέλαβα το αναθεματισμένο αέριο. -Πού πας, κοίτα να μαθαίνεις, την επόμενη φορά δε θα έχεις δικιολογία. -Σε αντίθεση με σένα που είσαι τόσο σωστός, ναι; Η καθαρή νοσοκόμα μυρίστηκε το μπαρούτι και παρενέβη για να μην πάρει το θέμα έκταση. Έκανα πάλι σκόντο, τριχωτή ιέρεια της υπομονής. Η Μήε μου χάρισε το βλέμμα του νικητή. Όταν βγήκαμε από το κολαστήριο στάθηκε έξω από τη διπλή πόρτα δίπλα στη ντουλάπα με τα ποδονάρια και τις στολές και τις μάσκες ffp χαμογελώντας περιπαιχτικά. -Έχεις κάτι να πεις; -Μόνο πως ξέρω. -Τι ξέρεις, Μήε; Σίγουρα όχι πού είναι η μηριαία. -Είσαι σίγουρος πως θέλεις να με προκαλέσεις; Εγώ έχω καθαρή συνείδηση. Πέταξα τις μαλακίες της απομόνωσης και τα γάντια και απολυμάνθηκα εκ νέου και την παράτησα εκεί.

Στο φως της μέρας περίμενα τη γυναίκα μου δίπλα στο στέγαστρο για τα ποδήλατα πίσω από το κτίριο 96 με γυαλιά ηλίου για να μη χάσω τη νύστα. Με έστησε σαράντα λεπτά. Κοιτούσα το κινητό μου όταν τελικά φάνηκε με το τσιγάρο στο στόμα από το υπόγειο της πράσινης ιματιοθήκης απέναντι. -Ρε παπάρι! Με πήρε στο υπηρεσιακό η μέση γραμμή σου να με πει με ποιους κάθεσαι στο κυλικείο... Στο υ-πη-ρε-σι-α-κό! Το σήκωσε η νοσοκόμα και την λέει δε μπορώ να μιλήσω είμαι στο πεδίο. Είναι υπερεπείγον λέει. Και με το δίνει, χαλάω την αποστείρωση, λέω να τι σκατά, κάποιος άλλος ψοφολογάει πάλι, ή θα έρχεται κάνα τροχαίο ξεκοιλιασμένο να μας πρήξει τις μπάλες. Και ήτανε η μέση γραμμή σου να πει με ποιους κάθεσαι στο κυλικείο... άδειο τ'αυτό, παίει την τσ'λίκα. Τι σε κόφτει μωρή σένα ποιανού το μπούτι πιάνει στο μπρέηκ; Ο άλλος ανοιχτός με τα τζίλια όλα να κρέμονται και ο αναισθησιολόγος να βγάζει σπυριά που έχω πιάσει κουβεντούλα στο υπηρεσιακό. Και επίσης είπε και... έπρεπε να ξαναπλυθώ γαμώ τον αντίθεό της για ν'ακούσω σε ποιον δίνεις την κρεμ μπρουλέ σου... και μετά είπε και... και μιλούσε ψυχαγωγημένη και το τσιγάρο κουνιόταν πέρα δώθε.

Ναι, η κατινιά και η γιατροσύνη πάνε χέρι χέρι. Αλλά μ'αυτά και μ'εκείνα η δικιά μου συνείδηση έχει ζαρώσει σαν αρχιδοσάκουλο γέρου με υποθερμία και είναι άσπρη σαν πανί, σιγά που θα με ιδρώσουνε τα μικροπολιτικά της ανάνηψης και κάτι αγάμητες σαν τη Μήε.