Διόραση

Από τον αριστερό παράμεσο

όλοι οι δρόμοι και η Ρώμη

οι στάλες τρίζουν σαν σπίθες 

οι πόρτες ανοίγουν στην ίδια χαβούζα

ανάμεσα στις δυο μείζονες πράξεις

επαιτεία και χαρτοβούνι

γεννημένος στη ζούλα τελειωμένος στη ζούλα

χωρίς τίτλους και χρόνους

αγνώστου μητρός

γνωστές ιστορίες

τι μέρες τι νύχτες τι μήνες τι χρόνια

τι μικρός που είναι ο κόσμος

κουβέρτα απλωμένη

στα πόδια του δρυΐδη

σακάτης σακάτης αλλά

βλέπει καθαρά σε μεγάλα βάθη

λερός εντός κι εκτός

μοναδικός

ίδιο πετσί σάρκα πεζή

μάτι μέσα στο στόμα

μαύρο αίμα

ούτε πρόβατο ούτε λύκος

αλλά κάτι πολύ, πολύ χειρότερο:

όχι όπως οι άλλοι

τα πόδια βουλιάζουν στη γη

ο σταυρός της διόρασης

το βάρος του να μην είσαι κανείς

άπαξ και πέσεις στο βούρκο

το μούλιασμα που κάνει το πανί!

ασήκωτος ο μανδύας του νεκρού.

Άπαξ και πέσεις στο βούρκο

το μούλιασμα που κάνει το πανί!

ασήκωτος ο μανδύας του ξεχασμένου.