Κυριακή απόγεμα στο Γιένερουπ στη σκάλα
παλίρροια ως τα μπούνια
μια απαλή πνοή απ'το δέλτα και
ηλιόλουσμα σαν ροδακινοζούμι.
Ένας κούκος κρυμμένος στις καλαμιές
πλάτη στέρνο ζέστα ζωής
μάγουλα χείλη βλέφαρα μαλλιά μαλλιά
σταθήκαμε άκρη άκρη
και τσέπωσα την παρηγοριά
που θα με ξεπροβοδίσει όταν η ώρα έρθει.