Σύγχρονη ιστορία, σύγχρονη εξορία

Τρίτη μικρή ώρα φεγγαράδα και τέτοια ξαστεριά
δειλά δάκρυα στα μάτια λύπη της στιγμής

όση βάρδια πίσω άλλη τόση εμπρός
στη μέση σαν παλούκι σε έρημο η δίψα για σάλτο

φωνή επιβλητική κι όμως φωνή θνητού
λόγια ασήμαντα παρά αυτό:

ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟ

-

άδραγμα μνήμης, να
οι Αλκυονίδες με την ομίχλη για μαλλιά

το χνώτο, το χνώτο εκείνο του Θερμαϊκού
στη γωνία της σιωπής

η μέγγενη, ο λαιμός, η ζάλη, οι εμβοές
είμαι ο νεκρός σου

-

πότε θα με χαϊδέψεις στη στροφή για Γιαννιτσών
πότε θα με χαιρετήσεις απ'το παράθυρο τρυφερό ζωάκι

πότε, ποτέ ξανά

ιδού ο θάνατος
και όλοι του οι πενθούντες

-