Half a bar of butter in the mouth.

The waterglass full on the counter

next to the pans and pots.

I inhale the dust from the floor.

One ought to clean up sometimes

but only if they can't find excuses not to

which is rather impossible, I reckon.

The fan is standing behind me

placed on a strategical point.

A family across this tight strip of street

they are having lunch

right behind their lace curtains.

-

Immobile in my underwear

sweat is dripping from behind my knees.

Tongue buried in fat voice can't come up.

There is smoke of majestic statements

because they burn when they're spoken.

It would be good to take a turn at last

but only if they can't stand it anymore

which I doubt, since the sweet nausea

of immurement is ravishing.

Every sound hitting the wall avows

the waste of all this.

-

Half a bar of butter in the mouth.

I'll do my best to take it down

while sipping from the waterglass

that's standing full on the counter.

Soon I will be out of consciousness.

βλέπω φωτογραφίες
φαγητών
κάνα δυο ώρες τώρα
θα έβρεχε
φαίνεται πως θα έβρεχε μόνο
επειδή κάποιος δεν ήθελε
να τον
πετάξουν έξω

ξαστεριά
έχει ξαστεριά
τελικώς
άλλο ένα μεσημέρι
επιστροφή στα
γνώριμα βαριά
στομάχια
ρομαντικά απόβραδα με ένα τέταρτο ταινίας και βουλιμικά δείπνα κι επιδόρπια στην ίδια ακριβώς θέση όπως τα λαμπρά πρωινά και τα ζεστά μεσημέρια στην ίδια ακριβώς θέση στην ίδια
ακριβώς
θέση
κάθε λεπτό στην ίδια ακριβώς
στις ίδιες γραμμές που ξεχάσανε
απ'το σταθμαρχείο
να τις στρέψουνε
για ν'αλλάξουμε πορεία με τόση
με τόση φόρα τόση πολλή φόρα τόση πολλή
μένει ένα μεσημέρι
η αρρώστεια στο λαιμό μου και στις βαλβίδες

κάτω απ'τον ήλιο στη στεριά
ναυτία
κάτω απ'τον ήλιο
κουβέρτες και κρύος ιδρώτας
ανώνυμες ημέρες
αποθεραπεία και ίαση διάρκειας ενός μηνός
μετά παιδί που σπρώχνει την
κατρακύλα στα
γνώριμα βαριά
χέρια
μικρές ώρες μέσα στο απόγειο της διαύγειας βήχας φυματικός μέσα στο κατακαλόκαιρο κάτουρα στο λαβομάνο
αυτές οι μικρές ώρες κρατάνε ίσα να κυλήσουν οι φτυσιές από τα μάτια
στις παρειές στα
γνώριμα βαριά
χέρια που δε γράφουνε δεν πιάνουνε δε χαϊδολογούνε μόνο χτυπάνε και μετά κρέμονται

τόσες νοσοκόμες λακίσανε τις έφαγε η σκουριά των παραπόνων
στέγνωσαν παντού να υπόσχονται μέρες χωρίς φτώχεια
αυτά και άλλα φαρμακευτικά ψέματα
των συναδέλφων λύκων
ασθενής χωρίς πρόσωπο χωρίς
πρόσωπο το πρόσωπο κομμάτια

ψάχνω τρύπες γι'αυτόν το λοιμό
θα προσβληθείτε
ανεξαιρέτως με μια αδυναμία πυρετού τυφοειδούς με μια ύπουλη μεταστροφή έτσι
η ευτυχία σας θα γεμίσει ζάχαρες θα
σαλαμοποιηθεί όπως τα κολοβώματα των μεταχειρουργημένων παρηγορητών μας
τρύπες θύματα γι'αυτόν το λοιμό ως
πιστός φορέας
στα διαλείμματα
κοιτάω τον πράσινο τοίχο
κι έπειτα ξανά στη δουλειά
ξανά τον άσπρο

το κρασί δεν είχε τέτοια στυφίλα πριν ο αέρας κουβαλούσε
ευφορικά μόρια πόση ειδέχθεια αγαπημένη μου μικρή
για κάτι τέτοιους ξωπεταμένους χτίστες.
νοσείτε;
νοσείστε

She was ripe. Blossoms sprouting from her hair, eyebrows of expression. She consisted of spheres. An integrated sum of curves, circles, spheres. Her points would never shape an angle. She did not fit in corners, her points would never tear, would never injure. She rolled on the x-axis. She rolled, full of seeds. The seeds rolled too. She was dark mud. She did create, she did. Wide open legs far apart. How she'd command another birth. How she'd demand another glass. Almonds to see them face, an infinite strike of curves, circles, spheres to touch them skin. One time, maybe two, maybe a bunch of times that could fit in one month, maybe two. Maybe more, free to slip off to the next. Anytime free, them agreed on that without talking over. Vague scenes that have been cut as never spoken of. She did hop from the landing to the following step, or the landing threw her up, vague, never spoken of. Gaps have been filled with fiction. Her, naked brought sweat to the back from afar. Brought sweat to the back from them hands from them legs from them genitals. Her naked beneath them, a literate dish after weeks of hunger. Her naked beneath them, a literate body to picture. Thought it would be an image of relief. It was an image of revolt. Such beauty monstrous. Such impression swallowed as was. Them did mention her placing the dedicated sentence in a pile of indifferent sentences. Them who laid their hands on her earth, them laid their hands on the dead valley of ours. Them flew from the cloud to the triangle. Them same did moan inside, them same now moaned outside. Them cold, them sweaty, them we would fight over. She did not reach her end. Us shall outlive our death only, only to see them mourn. Dedication these days. Them moved to an abandoned country. Them turned from the light, them lost in angles angles lost in them. Skin torn, skin flattered, skin sent back to its primordial threads. When us shatters, them are to walk away scarred. She was ripe and taken and devoured. She is, us, them. She is a number of speculations.

I saw my hand in the edge of the field. My legs collapsed, oh, I shook with terror.

I put my head to sleep
on these arms nailed
against the floor

told my mother
take note of the
bet one day
awake drowned
eyeless
she hacked she
drank

a while now, a while
now this
foundering mass you call by
my name
rests on
you

fifty seconds apart
fingers clasp and fingers ret

cringe
cringe
cringe.

What a pain! mirrored in the legs descending from the head
or so he said
before his left ventricle blew.
-