Μου λείπουνε οι νύχτες της γλύκας
και τα τραπέζια που στέκονταν στραβά
τα ποτήρια γλιστρούσαν και τα έπιανε η Ρωσίδα
πώς τη λέγανε να δεις
οι νύχτες της γλύκας
αρχίδια κι αυτές ήταν νύχτες τέτοιων ημερών
όπως όλες
οι νέες πόλεις ανοίγονται εύκολα
οι νέες πόλεις ανοίγονται εύκολα
κι έχω ξεχάσει μια χαρά κάθε άλλο
ό,τι πέρασε ξυστά και είχε γρέζια
η αρρώστεια έμεινε για πάντα
κρίμα
πότε θα διώξω αυτόν τον ήχο
πότε θα διώξω αυτόν τον ήχο
το αίμα με σουρώνει όταν
κυλάει έξω
πανέμορφο
...
καημένες γειτονιές η μια πάνω στην άλλη
σπίτια καβαλημένα και γριές κάθονται έξω
το πάρκο με τα πολύχρωμα φώτα
το σπίτι σου που έβλεπε
κι εγώ δεν ξέρω πού έβλεπε
τα κύμματα και ο προβολέας και το ποδήλατο
όλα συνοστισμένα
ιδρώτας
οι νέες πόλεις ανοίγονται εύκολα
οι νέες πόλεις ανοίγονται εύκολα
σάρκινη αηδία
ο πονοκέφαλος παρών