Θέλω μια φορά να μου φερθεί κάποιος όπως μου αξίζει. Και όπως ξέρεις, δεν είναι επειδή με πουλώ κοψοχρονιά. Έχουν περάσει από τα χέρια μου πολλοί, στρατιές. Αυτό το πέρασμα με ζει. Κανείς όμως δε μου φέρθηκε όπως μου αξίζει. Εγώ φέρθηκα σε αρκετούς καλύτερα απ'όσο τους άξιζε -τόσο πολύ καλύτερα, που ορισμένοι με κοιτούσαν με απορία, κοιτούσαν και τον εαυτό τους στον καθρέφτη και προσπαθούσαν να χωνέψουν αυτό που συνέβαινε, κι εγώ τους τιμούσα σα να είχαν μια ζωή πράξει αγαθοεργήματα, σα μια ζωή να είχαν σκεφτεί μόνον ευγενικές σκέψεις. Έτσι σταμάτησα να πιστεύω στη δικαίωση και την τιμωρία. Αυτά είναι για τους θεούσους. Δεν περιμένω αντάλλαγμα. Φέρομαι έτσι επειδή δε μπορώ να προδώσω την ιδεολογία μου. Δεν έχω πίστη κι όμως ευλαβικά περιμένω να εκτιμηθεί το νόστιμο αίμα μου, κι ας είναι ποταπό. Επιθυμώ μια αιφνίδια, τυχαία παρηγορία στη μοναξιά μου. Θέλω, όπως παραστέκεται κανείς σιωπηλά στον ετοιμοθάνατο, να παρασταθεί και στο ζωντανό.
Αυτό όμως δε θα συμβεί ποτέ, γιατί λείπει το καλό από τον κόσμο.

Κυριακή απόγεμα στο Γιένερουπ στη σκάλα 

παλίρροια ως τα μπούνια 

μια απαλή πνοή απ'το δέλτα και 

ηλιόλουσμα σαν ροδακινοζούμι. 

Ένας κούκος κρυμμένος στις καλαμιές

πλάτη στέρνο ζέστα ζωής

μάγουλα χείλη βλέφαρα μαλλιά μαλλιά

σταθήκαμε άκρη άκρη

και τσέπωσα την παρηγοριά

που θα με ξεπροβοδίσει όταν η ώρα έρθει.

Τη συνάντησα σ'ένα χωράφι έξω απ'το Τόντερ ίδια κι απαράλλαχτη φαρμακερή κυρία

άφησα τ'αμάξι και μπήκα στο δικό της τα παράθυρα ήταν όλα κλειστά θα βλέπαμε

το ηλιοβασίλεμα πίσω απ'τα ψηλά χόρτα και τις καλαμποκιές άπνοια κι υγρασία

μέσα χτίστηκε γρήγορα ομίχλη από Σιλκάτ κι όταν έσβησαν τα ρεμπέτικα κατάλαβα

πως τα πράγματα ήταν σοβαρά

έκλεισα τα μάτια ακούμπησα πίσω απλώθηκα ώσπου τα γόνατά μου βρήκαν στο ταμπλώ

μέσα στο αίμα της βρήκα την αληθινή πατρίδα μέσα στο αίμα της βούλιαξε ολόκληρο νησί

μεγάλο ρημαδιό, η μάνα μου πεθαίνοντας άφησε όλα της τα μισθά της ναυτοσύνης κι εγώ

μέσα σε λίγα χρόνια ψυχασθένειας τα έπαιξα λίγα λίγα στα χαρτιά ώσπου έφτασε η ιστορία

στο αμήν

τώρα από μήνα σε μήνα, νοίκι σε νοίκι, θυμό σε θυμό, δε μετανιώνω

μαζί σε όλα τα σκοτάδια

ο θάνατος είναι δωρεάν

.

1. Wheel of fortune

The hourglass blood-letter

ruby dust stained linen

soft lively leather of Mediterranean mist

hammered thin as a bat's wing

a head full of pine honey hair

sea in the flesh

weeping sores, innocent folds

lips suture them shut

relentless keeper

of time waning quietly like

a flowing moon on a snow melt stream

so she turns, the wheel of fortune

and there goes the blood

drip, drop

drip, drop.

1. Temperance

Steady stead words mouthed as

surely woven arpeggios

ionic order planted in northern marsh

magnificent lanky neck

so frail in frail hands yet

never giving on the watch

butter made of gold to love and to not

as the boreal knight awakens

the shine of his tears

dawns a distant day in midwinter

estuary eyes

where all the waters even

mortal beauty, timeless poise

now the blood (in these thirsty veins of cold)

now the fiery temperance.

2.

Two

wings spread, the mythical creature of

everything in nothing

only love and death change all things.

Άδειο σούρσιμο στους διαδρόμους

το σούρουπο μ'όλη του τη γλύκα

η ανάμνηση της σκούρης θάλασσας

ο ξινός αέρας του βουνού

το πρωινό κερκυραϊκό στάλαγμα

τα κυπαρίσσια

το ΚΤΕΛ

δέκα μποφώρ στα στενά της Ηγουμενίτσας

οι αργές αργές Δευτέρες

λούφα στο νοσοκομείο

η φούστα η χαλκιδικιώτικη και το μικρούλι χιόνι

χωρίς πολλά πολλά

άδειο σούρσιμο χωρίς την αυταπάτη

το απόσταγμα του ανθρώπου