© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 

Μικροαστισμός

Ο πατέρας παίρνει εκατό τη συνεδρία. Η λογική κοστίζει των τρελών περισσότερο απ'όσο πάει η τρέλα ή ένα σάλτο απ'την Köhlbrandbrücke. Στο τέλος κάποιοι φεύγουν έτσι κι αλλιώς κλεμμένοι. 

/

Χωρίς την προδωμένη να μου κάνει πλάτες, θα ήμουν ένα λάθος του φακού
και κάποιος θα με είχε διαβάσει μια φορά νεκρολογία στην τοπική εφημερίδα
ανάμεσα στον έναν και στον άλλον.
Γλυκειά μου Ο., σ'ευχαριστώ.

/

Η μάνα κορόιδευε ολόκληρο τον κόσμο και πιο πολύ τη στραβοχυσιά που έκανε για παιδί. Έφτιαχνε τη φωνή αθώα κι έλεγε ό,τι ήτανε να πει. Κι έπειτα κοίταζε με αγιότητα ίσα μέσα στα μάτια, για να δει αν είχε κάτσει μέσα στον πουρέ το μήνυμά της ή είχε μείνει στον αφρό των πρόσθιων θαλάμων.

/

Η ταμίας είδε εχτές έναν μελαμψό
αλλά ευτυχώς που ήταν ξυρισμένος.
Ο γέρος παινεύεται. Τα μαραφέτια για τις πιστωτικές
ήταν δική μου υπόδειξη. Γιατί είμαι πρακτικός.
Δική μου υπόδειξη.

Έχετε κάρτα-κλαμπ;
νεύω αρνητικά
περνάει ένα βούτυρο και τα ξυράφια
Έφτασε ο καιρός ε; Χεχ-χεχ

Όχι, αυτά δε φεύγουν.
Χεχ-χεχ, χεχ-χεχ
τουλάχιστον δεν είσαι μελαμψός.

/

Η θεία στο τηλέφωνο, ανάθεμά με αν έχει γνωρίσει ποτέ της την τιμή της θλάσης του ήπατος
μου είπε από την υπεραστική γραμμή
Δε λέω πως δε σε θέλουμε εδώ, μα θα προτιμούσαμε να μην προσπαθήσεις να πάρεις τη θέση της κοπέλας. Είναι πολύ καλή, την αγαπάνε και όλοι στα χωριά. Όχι πως αν έρθεις εδώ θα σε κακομεταχειριστούμε, αλλά σε παρακαλώ να το ξανασκεφτείς.
Κάποιος ασθενικός συνάδερφος που δέρνει τις γυναίκες του, 
της χρωστάει κλωτσιές για μια εφημερία. Η πρόθεση μετράει!

/

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ το σούρουπο εκείνο στο διαμέρισμα της οδού ... . Είναι επειδή έμενα πετρωμένος για να μη δακρύσω απέναντι στη γνήσια μητέρα μας που χανόταν από επιληψία σ'επιληψία. Ίσα που με γλίτωσε η περηφάνεια του γιατρού. Τ'αδέρφια σου κι εσύ ήσασταν γύρω της σα ζωγραφιά από δυο τρεις αιώνες πριν. Ο πατέρας σου της κράταγε το χέρι αλλά το στάτους δεν αφήνει χώρο για να καταλάβει ο φυγάς από συμπαράσταση. 

Η μνήμη μου είναι όλη γεμάτη με θολά, μαζί κι αυτό. Τώρα ο πατέρας σου έχει σβήσει στο ποτό. Όταν τον είδα έξω απ'την εκκλησία, τότε που παντρευόταν η Μ., η χειραψία του ήταν τρεμουλιαστή και με το ζόρι κατάφερε να φέρει στο στόμα τ'όνομά μου. Την άλλη μέρα ήρθε η Μ. αυτοπροσώπως πικραμένη και με βρήκε: Γιατί δεν ήρθες στο γάμο; Σε περίμενα. Της είπα την αλήθεια, πως είχα έρθει κι είχα φύγει.

/

Η φωνή μου πνίγεται στις κρύπτες των αμυγδαλών. Μες στο κεφάλι κολυμπούν οι γλώσσες που μ'έχουνε προλάβει και θα τις πάρω όλες κτέρισμα. Πριν χάσω τα λόγια μου ξανά θα σου το πω, δεν είναι προσόν. Είναι μια μαλακία. 

Η δυσπιστία (o mar não é um obstáculo é um caminho)

Το είδα ενώ ετοιμαζόμουν να δρασκελίσω το τοιχάκι της μπανιέρας
το γράφει εκεί που θα καθόταν μια ουλή δεξιάς νεφρεκτομής.

Στραβολαίμιασα και δεύτερη φορά για να βεβαιωθώ πως έβλεπα σωστά,
το σβέρκο μου έκανε κρωωκ.
Μονόνεφρη δεν είσαι, δεν έχεις τίποτε να κρύψεις.
Έγινε από γούστο.

Το μελάνι της παράδοσης της Παπεέτε είναι μισοαδρανές στις υποδερμικές σπηλιές του.
Μαζί διαβάσαμε πως η λέμφος θα το μασήσει λίγο λίγο
μέχρι να θολώσουν τα όριά του και ν'αρχίσουν να μιλούν για γήρας.

Κόκκος κόκκος θα επικαθήσει στο σφουγγάρι του μυαλού σου,
στα αγγεία των αγγείων και ποιος ξέρει σε ποιες άλλες γωνίες
που δε μπορώ τώρα να σκεφτώ. Κι έτσι θα γίνετε ένα,
το προφανές κι εσύ.

/

דָם

Πάνω στο στέρνο της φάνηκαν δυο σταγόνες που ενώθηκαν σε μια 
ώσπου να καταλάβω τι είχε συμβεί, κυμάτισε η σημαία με τον ήλιο που ανατέλλει
κι έπειτα η ζέστα μου κύλησε και λίμνασε ανάμεσα στις στερνικές εκφύσεις των ΣΚΜ

πιάστηκε απ'τους ώμους μου σα για να σηκωθεί ή σα για να με σπρώξει κάτω
τα μαλλιά μου που κρέμονταν εμπρός, έλιωναν στις άκρες και της λέρωναν το δέρμα
καὶ ἦν τὸ αἷμα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου.



Det er mine skridt, der holder dig gående



det snavsethændede gerningsmand
det forsvindende dyr
den velhavende teknokrat
den målløse taler

alt du kan ikke føle, alt du aldrig glemmer
jeg, levende, jeg, døende, jeg, din

x

der großmäulige Stummer
die flüchtige Erinnerung, die dir so nichtig und häufig wie der Wind auf der Insel ist
schädlich ebenso (wie betest du ruhigen Gewissens, wie stehst du deine Eltern nach'm Essen gegenüber, wie wirst du nun beichten, wie kann's dein Pastor schon verkraften. Sie lacht und sagt:
-Keine Sorge, macht dir keine Sorgen, er hat viel Schlimmers gehört.) Ich weiß aber soviel, dem Rabbi ist es völlig egal denn Gott wird unsere Sauerei aufräumen, wenn es hart auf hart kommt. Vielleicht treffen wir uns alle drei in der Hölle, vielleicht auch nicht,
vielleicht brenne ich allein ein, kurz und gut
ihr und dein
oh
ihr und dein
dein blutsverwandter Mann, zweimal geteilt

x

Τα εικοσιοχτώ κι οι Πέμπτες τους

Το μουχάνι του οδοντογιατρού στο απέναντι μπαλκόνι είναι στα τελευταία του. Όλη μέρα ακούγεται ένα σφύριγμα σα ρούφηγμα μέσα από χωνί. Στο μπαλκόνι που κείται το μουχάνι κείτεται κι ένα περιστέρι που δυο χρόνια τώρα όποτε επιστρέφω το βρίσκω στον ίδιο θάνατο που είχε πεθάνει τότε. 

Πίσω απ'το τζάμι με περιμένει κι εμένα η αιώνια ζωή, μη με διορθώνεις γιατί θα σε χτυπήσω. Η αιώνια ζωή.
Αν κουκουλωθώ με το ταλλίτ μέσα απ'τις ραφές του βλέπω τα λάθη που μ'αφήνουν. Το τέλος που προβλέπει το παράθυρο γίνεται ήσυχο θολό χιόνι.

Ο γιακάς του μανδαρίνου με πνίγει σαν κολάρο πούστη κληρικού. Κι αυτή είναι η στιγμή που θα πιω μια γουλιά νερό και θα σκύψω στο στέρνο μου ακούγοντας το Μυστικό Δείπνο. 

/