är völlig umsonst, kariös und müde ohne Land

fix me I love how you try have my apologies for not, for not, for not responding

doch du kannst trotz allem fast alles tun setzen, stehen, setzen, stehen, schlafen, sterben

au

f

ä

ne

Do I miss something or am absent? Does it make any

SINN

S I N(N)

warte nur, warte doch ne

in any way that comes to you easily, go

du willst dich anderswo vernichten

ÖDEKunst

ÖDESucht without objectives right meet the candid man who finds his charm in hanging himself.

Καλπαστικός ρυθμός και τρίτος τόνος γκρίζο σκοτάδι κατά μήκος του δρόμου κι επ'αυτού ακούγεται η ησυχία και το κύμα απισχνασμένο κάποιος στο διπλανό οίκημα με τα παραθυρόφυλλα συρμένα τέρμα ανοιχτά μοχλεύει τη χαλαρωμένη υπερώα και βγάζει σαγρέ χασμουρητά. Τα πόδια μου ξεκολλάνε σε κομμάτια όπως ο σοβάς που μούλιασε και στέγνωσε ένα φούσκωμα κιρσοειδές που όμως αυξάνει ακόμα και ξαπλωτό γεμάτο αίμα και γύρω ποτίζουν κάτω απ'το δέρμα άλλων ειδών νερά διαφανή και σταχυόχροα. Κάποτε έρχεται η στιγμή που η αντιρρόπηση γίνεται μνήμη κι αρχίζουν οι παροξυντικοί πνιγμοί βήχες οδοντωτοί κι άγαρμπες πριονιές. Αντί όμως να παρακαλώ για τη συγχώρεση και να δυσπνοώ μετανιωμένος ξανασκέφτομαι πώς τα χέρια γίνονται μαστίγια από εύκαμπτη πλατίνα και χαμογελώ. Δεν έχει σημασία τίνος το πρόσωπο στραβώνει απ'τον πόνο ή..., ούτε αν ήταν συνάντηση δυο ειδών βρώμικων πετσιών ή χάρισμα της λευκής απελπισίας κάποιας φοβισμένης ερωμένης στη φαιομελανινική αηδία που κουβαλώ για σώμα. Η οπτική ήταν ίδια ηχοανακλαστικά πολύχρωμα πρίσματα κοκκιώδη απ'τους ηθμούς των βλεφαρίδων και των μυιοψιών. Τα μπράτσα ήταν τα ίδια που χτυπούσαν αδύνατα και θλιβερά θρομβωμένα ως το βάθος από τα σωμάτια του Negri που έρρεαν με κάθε φτύσιμο της λύσσας. Κάπως συνέβη και τα θύματα έχασαν τη σημασία τους και τη θέση τους στους πίνακες των νεκροτομείων, ενώ διατηρήθηκαν οι παρυφές του δικού μου πεδίου και τα παρασκηνιακά ενοχλήματα της διόφθαλμης προσωπικής όρασης. Τι είναι πιο παράταιρο πιο μόνιμα στραβωμένο, όταν τα βράδια ξυπνώ για να σκεφτώ ξανά τις ένδοξες παρέες της σειράς, όταν γραμμένος γι'άλλες εποχές θανατωμένων αναπολώ σαν τωρινός, αυριανός, όταν έρχονται πάλι τα πρωινά με ένα και μόνο υπόλειμμα ένα στόμα ξινό, αδιευκρίνιστα άρρωστο που ξεπλένεται με μια γουλιά νερό. Όπως την εποχή των μελτεμιών στα χωματονήσια του Αιγαίου έχω βρεθεί κάτω από ένα λεπτό αμμώδες και λινό σεντόνι έτσι και τώρα θαμμένος κάτω από τη ζεστή κουβέρτα του χούμου και των β-αδρενεργικών ανταγωνιστών, έχω μόνο τις εκπνοές μου για αέρα και την εύφορη μυρωδιά του παρασυμπαθητικού. Φυλλωσιά βαριά και σκούρη, θερινές κατοικίες νωτίζουνε κρυμμένες, σα να τις κλείδωσαν για φέτος, σα να μην προλαβαίνει ο καιρός και να τον φτάνουν οι αισθήσεις καθηκόντων ένα περίεργο κυνηγητό που δε με νοιάζει, μισή ζωή ξαπλωμένος δεν άνοιξα ούτε χιλιοστό πληγή και πίστεψέ με όταν σου λέω απ'το στρώμα που σε κουβαλάει όταν βαραίνεις δέκα και δώδεκα φορές περισσότερα δόντια έχει μόνο κάποιο άρτια μικροσκοπημένο σαλιγκάρι.

Η πείρα με δίδαξε πως η ανάρρωση των αρρώστων βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ένας που δέχεται τις φροντίδες ενός χειρουργού μπορεί να πεθάνει κι ένας άλλος γίνεται καλά χωρίς καμία απολύτως φροντίδα. Ένας άντρας παθαίνει ένα μικρό κόψιμο στο δάχτυλο του χεριού του και πεθαίνει από δηλητηρίαση του αίματος, ενώ ένας άλλος χάνει όλο του το χέρι και ζει. Η άφθονη τροφή και τα αναπαυτικά κρεβάτια δεν κάνουν τίποτ'άλλο παρά να μαλακώνουν έναν άρρωστο άντρα και να τον βλάπτουν. Αυτή είναι η πείρα μου. Μην ανακατεύεσαι, λοιπόν, σε πράγματα που δεν καταλαβαίνεις.

Waltari

Κι όταν πάψει αυτό το πέρα-δώθε 

θ'ακούω το τσικ τσικ των σιδερικών

αφότου σβήσει το βεντυλατέρ 

θα'χω σταθεί κάτω απ'το υπόστεγο 

γύρω θ'αναδίδεται η απόπνοια της βροχής

αιθερική πηχτή σαν του νεφροπαθούς 

δίκην φλεβών ηλεκτρισμού 

θα πλέουνε δίχτυα από γιασεμιά 

μέσα σε λάθος ημισφαίριο μέσα σε λάθος αγκαλιά 

γύρω θα περνάνε σβησμένα τα πρόσωπα 

που'χουν κακοφορμίσει 

μαζί με τα διαβητικά ποδάρια κι όλες τις άλλες μεταβάσεις του θανάτου

μελανιασμένος όπως εκείνη τη φορά

θα κοχλάζω με σάλια τη διαταγή

ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΗΒΕΙΟΥΣ!

Μέσα στις αίθουσες τα κωνία παραθερίζουν

στα μπλε της διανυκτέρευσης, ρούχα

της κόρης του αυτοκράτορα και τα φτερά

στους έξω σου κανθούς, λίγη αναιμία

ή φυσική χλωμάδα, δε μπορώ να πω ό,τι

κι αν είναι, μ'αρέσει.

Το σκάλισμα των ενδοσκοπικών εργαλείων

ράμφη προϊστορικών λεπιωδών αεροπόρων

οι σάρκες τσιρίζουν συρρικνώνονται και συμφύονται

καρβουνιασμένες στο άγγιγμα της διπολικής

όταν το παρακάνεις μυρίζει από κουζίνα ως τους διπλανούς.

Το φορητό ακτινοσκόπιο μαζί κι ο χειριστής του μ'έχει και μένα σαν αυτούς

μολυβένιο στρατιωτάκι. Ο λαιμός μου τρίβεται

στον κοινόχρηστο γιακά, το βραχιόνιο πλέγμα

αντιμετωπίζει προβλήματα αγωγιμότητας

με κάθε σύρμα που σπρώχνουνε πάνω απ'τις μηριαίες αντίθετα στο ρεύμα

στα χέρια μου η καρδιά καλπάζει σε ριπές.

Η αναισθησιολόγος Σλάβα πρώτης διαλογής

παρατηρεί τα νύχια της στο σκαμπουδάκι της γωνίας

η ορχήστρα της βομβίζει, αλλά δεν είναι για κακό

οι παρευρισκόμενοι αγωνιούν και βιάζονται. Τρεμάμενοι καθετήρες

έρχονται αποστειρωμένοι και φεύγουν επίχριστοι

κι εγώ εύχομαι ο ασθενής

να μας πεθάνει στο τραπέζι.

Η ελάχιστα επεμβατική σας πρόδωσε

σκατά γλιστράνε απ'τις οπές της λαπαροσκοπικής

τα παίρνει ο εξαερισμός, αλλά κάποια γκελάρουν

στον προθάλαμο για να μας συναντήσουν.

Φωνάζεις βοήθεια απ'το αναισθησιολογικό

και μεταγγίσεις στην ενδοεπικοινωνία, άντε να ξελασπώσεις

το πράγμα έχει αγριέψει

μακάρι να ήξερες πώς σου συμπαραστεκόμαστε κι οι δυο

ένας γατζωμένος στο κοντρόλ του ακτινοσκοπίου, ένας στη θωρακοτομή.

Την άλλη φορά στο εξωτερικό κλιμακοστάσιο, από δυο ορόφους κάτω

τον άκουγα να φτυαρίζει στα συρμάτινα σκαλιά

φρέσκο τύμβο για κάποιον που τυχαίνει να γνωρίζω

μα η αγάπη του για σένα τον έχει στείλει πιο νωρίς στον τέταρτο Fontaine

το αίμα του έχει ζαχαρώσει.

Έσβησα το τσιγάρο, έστρωσα το πουκάμισο μέσα απ'την κολλαριστή ρόμπα

ταλαντεύτηκα στην άκρη για να πέσω όπως η μάνα μου στη γη, μη

η σκέψη ακόμα αρκεί. Η σκέψη ακόμα αρκεί.