© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 

Μαῖα

Οἱ ὧρες πού περνᾶ
μέ ὃλα της πιασμένα

εἶναι ἀπ'το σκύψιμο
τό μεσημεριανό.

Καί οἱ γνώσεις πού μας δώσανε
γιά τό σαπισμένο αἷμα

τή μίκρυναν, τήν ἒλιωσαν
ἐκεῖ στήν εἲσοδο τῆς μήτρας.

A labored merit

-I do have some traces of dignity, sir!
-Alas, can I see any of them?
-I'm standing on my feet, clothes on, not shitting myself.

Excused

Please, if you could
for this tree uprooted in the wood
send a note to the hearts
that hurt like hell should.

Tell them:
"Now that you've woken up
to that empty space you sought,
realize time won't heal a god damned thing."

Εγώ σκότωσα το κολλητάρι μου

Φίλε, μιλάμε κοιτώντας ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Εγώ τα μάτια μου τα έχω καρφωμένα στο πρόσωπό μου. Ό,τι βγάζω απ'το στόμα μου κάνει μια έλλειψη γύρω απ'το κεφάλι σου και σκάει κάτω.

Βαριέσαι; Το μόνο που ακούω όταν μιλάς είναι οι παύσεις της λογοδιάρροιάς σου και των άλλων. Όταν έρχεται η σειρά μου ή όταν στην κλέβω, φουσκώνω σαν ψωλή μήπως και με δει κανένας.

Παλιότερα είχαμε εκείνες τις απανωτές μέρες. Ξημέρωνε και το καταλάβαινες μόνο απ'τα ηλεκτρονικά ρολόγια. Γιατί όταν κοιτούσες απ'το παράθυρο, τα τζάμια του απέναντι κτιρίου αντανακλούσαν πάντα το ίδιο γκριζωπό φως. Τα τσιμέντα φαίνονταν πιο υγρά. Τα σύννεφα ήταν γερμένα προς τα κάτω. Και συνέχεια είχες την ανυπομονησία για τη βροχή που θα'ρχότανε. Η υγρασία κολλούσε τα μαλλιά μας στο μέτωπο απ'το πρωί.

Τα διπλά τζάμια έχουν θολώσει από την εσωτερική τους πλευρά.
Ανίατο;

Πλατσουρίζω στο μάρμαρο και το χαλάκι της κουζίνας. Ανοίγω τη βρύση για παρηγοριά. Ψάχνω τρέμοντας τα παυσίπονα. Μου πέφτουν, τα γαμώ. Τελικά επιστρέφω στο κρεβάτι μου που το'χω ιδρώσει. Αρκετά. Τα σεντόνια λάσπωσαν. Στριφογυρνάω για λίγο, κοιτώ την ώρα. Ξεϊδρώνω. Πονάω ακόμα.

Τώρα που είσαι μπρούμυτος στο πάτωμα, σε ακούω που μιλάς.


Τι σκατά;