Οι λεπτές χορδές ακούγονται σα στάλες
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ



περιμένω διακριτικά στη χαρούμενη γωνία
κάτι άλλο, κάτι άλλο (που δεν έρχεται ποτέ)

πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ




ο εκφωνητής στο ραδιόφωνο περιμένει να παίξουν οι ειδήσεις
Berlin: Stuttgart: Damaskus: Madrid: Athen:

πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
πλιπ πλοπ πλιπ πλοπ
όσες στάλες και να πέσουν το μέρος δε νωτίζει...

καθισμένοι στο πεζούλι απέναντι απ'το αναγνωστήριο
καταιγιστικοί, θερμοί σαν Αύγουστοι

ο σκάρτος ηλεκτρισμός, η ήπια αγχόλυση
μ'έχουν ακίνητο πλημμυρισμένο από φόβο

ημιξαπλωτό στο κρεβάτι με το κεφάλι ακουμπισμένο στον πράσινο τοίχο
οι βολβοί γυρνάνε ράθυμα, η αναπνοή είναι ρηχή

ληθαργικό, χωρίς να νιώθω τα μέλη μου
και δεν είναι μόνο αυτά το σημαντικότερο είναι

πως μ'ενοχλεί ο χρόνος που φεύγει για όλους
και που για μένα φεύγει λευκός.